f. 137r
Nunquam gaudere vel tristari nisi in Deo.
ut mihi concederetur gratia, qua fieret me numquam gaudere nisi in Deo, aut in proximo, et numquam tristem esse ob incommoda mea temporalia, sed solum in
iis[1]
qu[a]e sunt proximorum et ad Deum ipsum.
Hic ego sensi quasdam optimas
extimationes[2],
aestimare opera aliorum circa nos.
et ponderationes bonorum operum variarum personarum, quae circa me, vel circa alios, vel circa Deum, quovis modo laborando occupantur.
Magnum quoque desiderium dum essem in missa, quae cantabatur in altari Trium Regum sensi, quod erat, ut detur mihi gratia relinquendi post me varias memorias,
et[3]
externas Dei, et Sanctorum eius,
etsi[4]
debeat perire haec memoria in
iis[5]
partibus, ego prius desinam esse in memoria vivorum et in hoc
mundo[6],
nihil enim[7]
esse[8]
esse nobis memoria Dei.
in terra mihi videbatur si mihi non sit memoria Dei
_______________
