f. 225v
Nemo igitur tempore abutatur.
Juuemus uiuos in omni genere necessitatis spiritualis primum, deinde corporalis.
Juuemus defunctos eorum necessitates ad uiuum memorijs nostris imprimendo, et caeteros siue poenitentes, siue auditores, siue nobiscum conuersantes, ut idem faciant ex[h]ortando.
Efficiamus etiam multos nobis in hac re Vicarios, qui
scilicet[1]
orent uocaliter id, quod nos non possumus.
Sab[b]ato post diem Cinerum cum statim a prandio me
seorsum[2]
collegissem ad orandum, completa oratione, incidit in mentem aff[l]ictio cuiusdam personae, quae apud me cor suum
apparuerat[3],
dumque intrassem in discursum quemdam uariarum aduersitatum, et afflictionum, quas propter temporalia magna pars hominum patiuntur, sensi in animo meo
Compunctio qua non pateretur.
compunctionem quandam cum lacrimis, quod uiderem me absque ulla
_______________
