f. 114v
operari cum parua gratia.
nobis
impediat[1],
non
effici[2]
magna deuotione, oportet enim ut cum parua gratia discamus operari, seu (ut alio modo loquar)
ut parati[3]
exercere id quod in Nobis est, et ex Nobis.
paruae gratiae Dei, ut exerceatur id, quod in Nobis est et ex Nobis. Vult
ergo[4]
frequenter Deus, ut cum paruo adiutorio gratiae nitaris seruare saltem aliquod uiuum desiderium, aut aliquem bonum
affectum[5]
intentionis
siue[6]
ad aliquod opus,
aut[7]
aliquem spiritualem fructum faciendum.
Dat quoque quandoque aliquem timorem bonum, cuius continuatio
semper[8]
melior est, quam aliquis feruor magnae Deuotionis, non enim oportet, ut
magnificemus[9]
solam deuotionem, sed etiam desiderium, et inquisitionem eius, et etiam dolorem quod ipsam non
habemus[10],
in quibus tanquam in seminibus optimis crescendum est usque ad messem fructus.
Bonae ergo sunt illae inquisitiones spiritus, illae petitiones, et pulsationes,
_______________
