f. 225r
ex eo, quod officium
nostrum[1]
Romanum dicamus.
Non abuti eo, quod nec multa, nec longa officia uocalia dicimus.
Timebam enim id quod fieri solet, id est ne nostri abutantur eo, quod nec multa nec longa officia uocalia
coguntur[2]
dicere.
Ad hoc igitur Missam celebraui,
scilicet[3],
cum desiderio, ut quod minus fecerimus in uocalibus officijs, siue pro uiuis, siue pro defunctis, id totum per officia operandi, et meditandi ex corde suppleatur, et hoc facile
erit[4]
diligentibus[5]
Deum, et proximum, qui per
praedicationes[6],
confessiones,
et[7]
particulares exhortationes, simul cum mentalibus orationibus possunt iuuare et uiuos, et defunctos, ipsorum necessitates multis fidelibus repraesentando, et eorum memoriam in se ipsis
continuo[8]
uiuificando.
Hoc si
nesciuerimus[9],
consultius erit, ut plus officiorum uocalium nobis imponatur, et
ut[10]
tantum temporis reliquis pijs operibus, et orationibus liberum relinquatur.
_______________
