f. 141v
peccatum aliquod, ex quo incurrit iram Principis is enim si contempto eo praecepto, et non volens curare praeceptum illud ac fugere donec sit reconciliatus, perrexit insuper addere ad superbiam suam
et[1]
velit
ire[2]
ad conspectum Principis, clarum est quod iudicium suum accipiet.
Sic irreconciliate accedens, et absque retractatione et impetratione veniae criminis praecedentis, quod quidem crimen tanquam
pudendum[3]
ac
nullo modo[4]
ferendum, Princeps ille nolebat esse prope se sed eiici, ille vero
superbiens[5]
magis ac magis satagit dum proprius accedit, ut peccatum suum et foetor ille versetur ob oculos principis.
Sic est qui oneratus peccatorum suorum foetoribus propter quae
Justus exulare propter peccata non accedat absque reconciliatione.
exulaverat
e[6]
gratia Dei,
et se[7]
offert irreconciliatum conspectui Jesu Christi quem sumit.
Hoc est perinde
_______________
