f. 157v
ipse me aptaret, et ordinaret ad bene orandum,
esset[1]
enim ipsi magis facile quam mihi aptare, uel ordinare quamlibet rem materialem manibus
meis[2],
ex hoc assumpsi occasionem reprehendendi me ipsum, quod hactenus nimium frequenter dum debui esse attentus, et aptatus, et ordinatus circa orationes meas, aut bonas meditationes, diuerti me ad tangendum, uel uidendum,
uel[3]
ordinandum
aliquod[4]
absque necessitate, cum tamen tota cura mea tunc
debuit[5]
esse ad aptandum me, et componendum, ad bene faciendum opus, quod esset in manibus meis, uel in lingua, uel in mente, tunc autem fiunt huiusmodi
bona exercitia fiat a toto homine.
bona exercitia,
quae[6],
cum a toto homine
incurrentibus([7]
cunctis potentijs requisitis) fiunt,
ibi[8]
autem concurrit, totus
homo[9],
quando[10]
bonus Angelus non
deest[11],
et[12]
Spiritus Sanctus, qui Deus est non longe abest, ut
opus[13]
nostrum perficiat,
etc.[14]
_______________
