Page:FC 1042.djvu/330

From GATE
This page has not been proofread



f. 157v



ipse me aptaret, et ordinaret ad bene orandum, esset[1] enim ipsi magis facile quam mihi aptare, uel ordinare quamlibet rem materialem manibus meis[2], ex hoc assumpsi occasionem reprehendendi me ipsum, quod hactenus nimium frequenter dum debui esse attentus, et aptatus, et ordinatus circa orationes meas, aut bonas meditationes, diuerti me ad tangendum, uel uidendum, uel[3] ordinandum aliquod[4] absque necessitate, cum tamen tota cura mea tunc debuit[5] esse ad aptandum me, et componendum, ad bene faciendum opus, quod esset in manibus meis, uel in lingua, uel in mente, tunc autem fiunt huiusmodi bona exercitia fiat a toto homine. bona exercitia, quae[6], cum a toto homine incurrentibus([7] cunctis potentijs requisitis) fiunt, ibi[8] autem concurrit, totus homo[9], quando[10] bonus Angelus non deest[11], et[12] Spiritus Sanctus, qui Deus est non longe abest, ut opus[13] nostrum perficiat, etc.[14]

_______________

  1. esset] esse MF
  2. meis] add. etc. MF
  3. uel] add. ad MF
  4. aliquod] aliquid aliud MF
  5. debuit] debuerit MF
  6. quae] om. MF
  7. incurrentibus] concurrentibus MF
  8. ibi] ubi MF
  9. homo] add. facile crederem MF
  10. quando] quod MF
  11. deest] deerit MF
  12. et] add. dum ipse adest MF
  13. opus] actum MF
  14. etc.] om. MF