f. 141v
peccatum aliquod, ex quo incurrit iram Principis is enim si contempto eo praecepto, et non uolens curare praeceptum illud ac fugere donec sit reconciliatus, perrexit insuper addere ad superbiam suam
et[1]
uelit
ire[2]
ad conspectum Principis, clarum est quod iudicium suum accipiet.
Sic irreconciliate accedens, et absque retractatione et impetratione ueniae criminis praecedentis, quod quidem crimen tanquam
pudendum[3]
ac
nullo modo[4]
ferendum, Princeps ille nolebat esse prope se, sed eijci, ille uero
superbiens[5]
magis ac magis satagit dum proprius accedit, ut peccatum suum et foetor ille uersetur ob oculos principis.
Sic est qui oneratus peccatorum suorum foetoribus propter quae
Justus exulare propter peccata non accedat absque reconciliatione.
exulauerat
e[6]
gratia Dei,
et se[7]
offert irreconciliatum conspectui Jesu Christi quem sumit.
Hoc est perinde
_______________
