f. 115r
Cum paruo sentimento gratiae mittere semina, et ire cum difficultate ex lacrimis ad Deum.
licet sint cum paruo sentimento gratiae,
et[1]
deuotionis, hoc enim modo eundo itur, et mittuntur semina cum difficultate, et lacrimis; itur inquam ad Deum ipsum,
ubi[2]
iam adest manipulus deuotionis,
et[3]
consolationis, tunc quodam modo
uenit[4],
et fit egressus quidam
in[5]
ipso Deo consolatore, qui querendo inuentus est.
Intellectus uerborum Apostoli: Non humus sufficientes.
Illud autem uerbum Pauli, quo dicit, non esse Nos sufficientes ex Nobis tanquam ex Nobis ne cogitare quidem, non infert Nos ex Nobis
quasi[6]
ex Nobis nihil posse, sed dicit Nos non sufficere ad tale aliquod bonum, oportet enim, ut ipse praeueniat, comitetur, et sequatur
ad ipsum[7],
quod ex Nobis,
quasi[8]
ex Nobis
esset[9],
licet
insufficienter[10],
ita ut ipsa sufficientia etiam in minimis ipsi tribuatur, requiritur enim nostra operatio, quae cooperatur gratiae
_______________
