f. 114r
et satis uiuum desiderium ad
expendendum[1]
me in omnibus ad
interiora[2],
quae retro sunt obliuiscendo, sic uerbi gratia, quod dum aliquid operatus fuero, aut locutus, aut dum cogitauero, aut considerauero
intentione[3]
tendere in ea quae restant, suntque meliora.
mentis, et voluntatis semper niteretur, et tenderet in ea, quae restant, suntque meliora, altiora,
et[4]
utiliora,
magisque[5]
Deo grata[6].
Dicendo officium illius diei, et dicendo Missam hoc etiam mihi aliqua ex parte datum est,
ut[7]
circa sensus uerborum, quae a me dicebantur, semper
niterer[8]
ad[9]
ulteriorem sensum cum timore
ne[10]
Anima mea, et spiritus distraheretur ad alia, sed potius semper niteretur ad profectum maiorem et meliorem.
Hic quoque ego notaui,
quod[11]
saepe
_______________
