View source for Page:APUG 1053.djvu/16

<noinclude><pagequality level="3" user="Jane Hahn" /></noinclude>[[Category:APUG 1053 pages]]

Theodidacte, ad summi boni rationem pertinere, ut creaturis summo<lb/>

modo se communicet, quod in eo maxime perficitur, dum<lb/>

humani generis naturam tam arcto unionis vinculo, nullo<lb/>

unquam tempore separabili coniunxit, ut ex duabus substantiis<lb/>

natura et proprietate diversissimis, scilicet ex verbo, anima<lb/>

et corpore una persona, unum individuum, unum suppositum,<lb/>

una nasceretur hypostasis <unclear></unclear> <add>trium</add> adeo differentium <del>naturarum</del> <del>personarum</del><lb/>

<span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title=""><add>naturarum</add></span> sustentativa, <unclear></unclear> tanta cum excellentia in unum <unclear>coniunxeris</unclear> ut omnipotens Dei virtus<lb/>

nihil maius, nihil sublimius celsiusque facere potuisse videatur.<lb/>

Et tametsi humanae carni secundum naturae suae conditionem<lb/>

unio Dei in unitate personae non conveniebat, Deo tamen<lb/>

ob infinitam excellentiam bonitatis eius (utpote cuius<lb/>

proprium est meliori modo quo possibile est, se creaturis communicare)<lb/>

unio tam ineffabilis vel maxime competebat.<lb/>

''<span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">Theodidactus.</span>'' Cepi mentem tuam; Sed rogo te, contigitne nonnulla<lb/>

in tam admirando divinae unionis effectu mutatis? ''Cosmiel.''<lb/>

Deus natura sua immutabilis aeternitas, nullam prorsus<lb/>

a statu suo mutationem hac superveniente, passus<lb/>

dici potest et debet, sed creata natura humanitatis<lb/>

assumptae, quae cum ex se et sua natura mutabilis sit,<lb/>

per assumptionem immutata dicitur et <del>quodammodo</del> vero<lb/>

deificata, quia divina natura trahit humanam ad<lb/>

illam excellentissimam unionem divinae personae, ut<lb/>

eadem sit hypostasis, idem divinae et humanae naturae<lb/>

suppositum, idem Deus et homo, ita ut humana natura<lb/>

veluti in divino stipite quodammodo fundetur, et<lb/>

substantietur. ''Theodidactus.'' Quomodo vero apprehendam<lb/>

mi Cosmiel, tam superexcelsam et extra omnes humani<lb/>

ingenii limites longe constitutam hypostasin? Declara<lb/>

rogo, vel umbratili quadam similitudine tantae<lb/>

excellentiae unionem. ''Cosmiel.'' Deus tam infinite bonus<lb/>

est, ut nihil in ipso inexistat incomprehensum<lb/>

cuius non etiam in creatis a sua omnipotentia rebus<lb/>

characterem aliquem sive symbolum impresserit, et quemadmodum<lb/>

omnia Sacrosanctae Triadis signaculo insignita<noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>

​