f. 179v
spiritum deorsum ducentem; uerum subintrauit in me tristitia propter huiusmodi motum, doluique usque ad lachrimas, quod in carne mea esset adhuc occasio eiusmodi agitationum, quam capere posset spiritus ille cuius proprium est mouere spiritum nostrum retrorsum, et carnem deorsum. Petiui igitur in spiritu compunctionis a Domino, id quod alias saepe cognoui esse ad uerum remedium talium tentationum, id est, ut det mihi gratiam qua fiat ut semper sim conuersus in ea bona quae ante me restant, et supra me; et (si quidem dolendum sit ut oporteat) magis compungar propter defectus uirtutum quae desunt, quam propter defectus commissionis eorum, quae sunt in sentimentis peccatorum; id est, ut ista desideria, quae sunt ad perfectionem, me ita occupent in sui acquisitione uel inquisitione, ut non restet
_______________
