me docuit Dominus, remedium ad-hil)ens contra multas tristitias inde prouenientes, ut non possim unquam satis digne recordari, possim uero dicere me nunquam fuisse in angustia, anxietate, scrupulo, dubitatione, timore, alio-ue malo spiritu, quem notabiliter sentirem, quin simul aut paucis post diebus inuenissem uenim remedium in Domino nostro, dante eo gratiam petendi, quaerendi, et pulsandi, in quo includuntur innumerae gratiae cognitionum, sentimentorum uariorum spirituum, quos in dies magis magisque cognoscebam. Reliquerat enim mihi Dominus calcaria quaedam, quae me non sinebant unquam esse tepidum. Circa igitur iudicium, et discretionem malorum spirituum, aut sentimentum circa res meas aut diuinas, aut proximi, nunquam (ut dixi) me permisit Dominus decipi (quantum existimo), sed
_______________
