Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/245"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
[[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | [[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | ||
| − | <div style="text-align:justify"> | + | <div style="text-align:justify"> � |
| − | licet sint cum paruo sentimento gratiae deuotionis | + | {{Right sidenote|Cum paruo sentimento gratiae mittere semina, et ire cum difficultate ex lacrimis ad Deum.}}licet sint cum paruo sentimento gratiae, |
| − | + | et<ref group="text-notes">et] <i>om.</i> <i>MF</i></ref> | |
| − | + | deuotionis, hoc enim modo eundo itur, et mittuntur semina cum difficultate, et lacrimis; itur inquam ad Deum ipsum, | |
| − | + | ubi<ref group="text-notes">ubi] <i>add.</i> autem <i>MF</i></ref> | |
| − | + | iam adest manipulus deuotionis, | |
| − | + | et<ref group="text-notes">et] aut <i>MF</i></ref> | |
| + | consolationis, tunc quodam modo | ||
| + | uenit<ref group="text-notes">uenit] uenitur <i>MF</i></ref>, | ||
| + | et fit egressus quidam | ||
| + | in<ref group="text-notes">in] ex <i>MF</i></ref> | ||
| + | ipso Deo consolatore, qui querendo inuentus est. | ||
| + | {{Right sidenote|Intellectus uerborum Apostoli: Non humus sufficientes.}}Illud autem uerbum Pauli, quo dicit, non esse Nos sufficientes ex Nobis tanquam ex Nobis ne cogitare quidem, non infert Nos ex Nobis | ||
| + | quasi<ref group="text-notes">quasi] tanquam <i>MF</i></ref> | ||
| + | ex Nobis nihil posse, sed dicit Nos non sufficere ad tale aliquod bonum, oportet enim, ut ipse praeueniat, comitetur, et sequatur | ||
| + | ad ipsum<ref group="text-notes">ad ipsum] idipsum <i>MF</i></ref>, | ||
| + | quod ex Nobis, | ||
| + | quasi<ref group="text-notes">quasi] tanquam <i>MF</i></ref> | ||
| + | ex Nobis | ||
| + | esset<ref group="text-notes">esset] est <i>MF</i></ref>, | ||
| + | licet | ||
| + | insufficienter<ref group="text-notes">insufficienter] insufficiens <i>MF</i></ref>, | ||
| + | ita ut ipsa sufficientia etiam in minimis ipsi tribuatur, requiritur enim nostra operatio, quae cooperatur gratiae | ||
<br> | <br> | ||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Revision as of 10:07, 6 September 2021
f. 115r
Cum paruo sentimento gratiae mittere semina, et ire cum difficultate ex lacrimis ad Deum.
licet sint cum paruo sentimento gratiae,
et[1]
deuotionis, hoc enim modo eundo itur, et mittuntur semina cum difficultate, et lacrimis; itur inquam ad Deum ipsum,
ubi[2]
iam adest manipulus deuotionis,
et[3]
consolationis, tunc quodam modo
uenit[4],
et fit egressus quidam
in[5]
ipso Deo consolatore, qui querendo inuentus est.
Intellectus uerborum Apostoli: Non humus sufficientes.
Illud autem uerbum Pauli, quo dicit, non esse Nos sufficientes ex Nobis tanquam ex Nobis ne cogitare quidem, non infert Nos ex Nobis
quasi[6]
ex Nobis nihil posse, sed dicit Nos non sufficere ad tale aliquod bonum, oportet enim, ut ipse praeueniat, comitetur, et sequatur
ad ipsum[7],
quod ex Nobis,
quasi[8]
ex Nobis
esset[9],
licet
insufficienter[10],
ita ut ipsa sufficientia etiam in minimis ipsi tribuatur, requiritur enim nostra operatio, quae cooperatur gratiae
_______________
