Difference between revisions of "Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/93"

From GATE
(→‎top: page created)
m (→‎top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>)
 
(5 intermediate revisions by 2 users not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
−
invocationis sanctorum ante Gregorii tempora, 2 cum dicit nos tribuere 5 sanctis divinitatem, quod cognoscant viventium cogitationes, et tamen au-
+
<p style="float:left"><big><span style="color:Red">f. 359r</span></big></p>
−
det catholicos asinos vocare, cum ipse tam sit stupidus, ut numquam [neque?] quid nos dicamus neque quid ipse dicat intellegat. 34 Merita sanctorum applicari non possunt aliis, tunc enim sancti propitiatores et redemptores essent: Apologia ibidem. Hic apologia solita temerita10 te dicit sanctum Christophorum non fuisse certum aliquem hominem, sed pictorem voluisse ex pictura significare eos qui ferunt Christum, id est, qui concionantur magnos esse debere animo et virtutibus. At nihil adfert pro novitate, nisi coniecturam suam, quae scilicet omnium populorum consensui anteponi debet. 15 35 Non exstat in Scriptura exemplum ullum, quod sancti orent por nobis, excepto somnio libri Macchabaeorum 2. 36 Contra Christi et Apostoli institutionem est dare populo tantum alteram partem Sacramenti, neque prohiberi potest communio sub utraque specie: confessio art. 22, Apologia ibidem. Nota modum loquendi quo species sa20 cramenti partes sacramenti Philippus vocat, hoc enim eo tendit ut existimetur sub specie panis non esse totum Christum, sed carnem eius tantum. / In praefatione articuli 22 dicit confessio ecclesias Lutheranas non dissentire ab Ecclesia catholica in articulis fidei, sed solum tollere quosdam abusus, itaque cognoscit Romanam ecclesiam esse catholicam ecclesiam. Videat ergo 25 Philippus, an deceat propter quosdam abusus ab Ecclesia catholica schisma facere. Quamquam mendacium est nimis apertum, quod in articulis fidei nobiscum Lutherani conveniant. / 37 Lex quae prohibet sacerdotibus coniugis, et contracta dirimit, pugnat cum iure naturae et Evangelio: Confessio art. 23, apologia ibidem. Crassis30 sime item mentitur tam Confessio quam Apologia, dicens ante annos 400 inductas esse legem de celibatu sacerdotum in communi. Nam lex ista invenitur in concilio Aquisgranensi sub Ludovico I cap. 6 ante annos 700, et in epistola Zachariae ad Bonefacium episcopum Germaniae ante annos 800. 38 Celibatus et virginitas etsi dona sint excellentiora coniugio, tamen non 35 magis iustificant, nec merentur apud Deum plus quam coniugium: Apologia ibidem. Hic etiam Philippus pro sua modestia summos thologos catholicos vocat homines nihili, nebulones, sardanapalos. Deinde mentitur aperte dum dicit in Ecclesia veteri nullam fuisse legem quae celibatum iuberet. Dein impudentissime mentitur dum dicit sententiam suam de celibatu nihil 40 habere commune cum Ioviniani sententia. Nam Hieronymus et Augustinus testantur nonnullas moniales nupsisse a Ioviniano deceptas. 39 Missa non prodest ex opere operato vivis aut mortuis: Confessio art. 24, Apologia ibidem.<noinclude><references/></noinclude>
+
<br>
 +
<div style="text-align:justify">
 +
 
 +
 
 +
religionis [ø] ergo: »Verum«, inquit, »nonnumquam serio venit mihi in mentem, quo colore possint excusari a crimine, qui tot opum insumunt in templis exstruendis, ornandis, locupletandis, ut nullus omnino sit modus. Quorsum attinet tot baptisteria, tot candelabra, tot statuae aureae!«
 +
<br>
 +
Vide etiam dialogum, qui inscribitur: Convivium Religiosus.
 +
<br>
 +
5° Idem in dialogo qui inscribitur »Funus« deridet sonitum campanarum et alia, quae fiunt exsequiis mortuorum.
 +
<br>
 +
6° In Enchiridio militis christiani et in annotationibus Novi Testamenti ad illud Hebr 11 [21]  
 +
»Adoravit fastigium virgae eius« reprehendit cultum crucis aliarumque imaginum Christi et Sanctorum.  
 +
<br>
 +
7° In colloquio qui inscribitur: Naufragium mire irridet invocationem sanctorum et confessionem auricularem necnon vota quae Sanctis nuncupantur, et peregrinationes ad reliquias, et similia in Enchiridio militis Christiani.
 +
<br>
 +
8° In methodo Theologiae:  
 +
»In libris«, inquit, »scholasticae theologiae audis humana commenta quae, quo proprius [ø] inspicias hoc magis similia insomniis evanescunt.
 +
Multa similia lege in Enchiridio et in Annotationibus in Testamentum novum et in singulos tomos D. Hieronymi.
 +
<br>
 +
9° In Methodo Theologiae:
 +
»Apud me«, inquit, »plus ponderis habet Isaias quam Iudith aut Hester, plus evangelium Matthaei quam Apocalypsis, plus epistola ad Romanos quam ad Hebraeos. In Annotationibus etiam in dubium revocat epistolam Iacobi, secundam Petri, secundam et tertiam Ioannis, illam sententiam I Ioannis capite ultimo ”Tres sunt qui testimonium dant in coelo: Pater, Verbum«, etc.
 +
<br>
 +
10° In Matth. dicit Christum fefellisse discipulos etc., tempus et prophanis imposuisse. Item in Supputationibus dicit Paulum pia vafritie titulum arae deorum inscriptae torsisse ad evangelii argumentum. Denique in Annotationibus ad Novum Testamentum dicit evangelistas inderdum memoria lapsos.
 +
<br>
 +
11° In Scholiis Tom. 3 D. Hieronymi:
 +
»Arria norum«, inquit, »error factio schismaque fuit verius quam haeresis, quod adversariis nostris suis fere numero pares erant, eloquentia doctrinaque superiores«.  
 +
Et in praefatione in Hilarium: /
 +
»Non / audemus«, inquit, »Spiritum sanctum appellare Deum, quod veteres ausi < non > sunt«.
 +
Vide ibidem multa alia pro Arianis. Item in illud Ioannis 10: »Ego et Pater unum sumus« conatur ostendere Patrem et Filium et Spiritum Sanctum non esse unum individuum ac proinde numero diferre.
 +
<br>
 +
12° In Annotationibus ad Novum Testamentum:  
 +
»Ubi«, inquit, »receptum est, ut episcopi ditionem prophanam gerant?« Ibidem tyrannides vocat decimarum exactionem. Item quod sacerdotes non pendant tributa reprehendit in Annotationibus ad cap. 17 Matthaei.
 +
<br>
 +
13° In Methodo studii theologici:
 +
»Quod«, inquit, »dicitur Petro: tibi dabo claves regni coelorum, ad universi Christiani populi corpus pertinet. Vide annotat. in cap. 16 Matthaei et Schol. in tom. 2 D. Hieronymi.
 +
<br>
 +
14° In Annotatione ad illud Matthaei 11:
 +
»Iugum meum suave est« debacchat
 +
<br>
 +
 
 +
<p>
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 +
</p>
Footer (noinclude):Footer (noinclude):
Line 1: Line 1:
−
 
+
<references/> {{TurnPage}}

Latest revision as of 10:13, 7 May 2020

This page has been proofread


f. 359r



religionis [ø] ergo: »Verum«, inquit, »nonnumquam serio venit mihi in mentem, quo colore possint excusari a crimine, qui tot opum insumunt in templis exstruendis, ornandis, locupletandis, ut nullus omnino sit modus. Quorsum attinet tot baptisteria, tot candelabra, tot statuae aureae!« 
Vide etiam dialogum, qui inscribitur: Convivium Religiosus.
5° Idem in dialogo qui inscribitur »Funus« deridet sonitum campanarum et alia, quae fiunt exsequiis mortuorum.
6° In Enchiridio militis christiani et in annotationibus Novi Testamenti ad illud Hebr 11 [21] »Adoravit fastigium virgae eius« reprehendit cultum crucis aliarumque imaginum Christi et Sanctorum.
7° In colloquio qui inscribitur: Naufragium mire irridet invocationem sanctorum et confessionem auricularem necnon vota quae Sanctis nuncupantur, et peregrinationes ad reliquias, et similia in Enchiridio militis Christiani.
8° In methodo Theologiae: »In libris«, inquit, »scholasticae theologiae audis humana commenta quae, quo proprius [ø] inspicias hoc magis similia insomniis evanescunt. Multa similia lege in Enchiridio et in Annotationibus in Testamentum novum et in singulos tomos D. Hieronymi.
9° In Methodo Theologiae: »Apud me«, inquit, »plus ponderis habet Isaias quam Iudith aut Hester, plus evangelium Matthaei quam Apocalypsis, plus epistola ad Romanos quam ad Hebraeos. In Annotationibus etiam in dubium revocat epistolam Iacobi, secundam Petri, secundam et tertiam Ioannis, illam sententiam I Ioannis capite ultimo ”Tres sunt qui testimonium dant in coelo: Pater, Verbum«, etc.
10° In Matth. dicit Christum fefellisse discipulos etc., tempus et prophanis imposuisse. Item in Supputationibus dicit Paulum pia vafritie titulum arae deorum inscriptae torsisse ad evangelii argumentum. Denique in Annotationibus ad Novum Testamentum dicit evangelistas inderdum memoria lapsos.
11° In Scholiis Tom. 3 D. Hieronymi: »Arria norum«, inquit, »error factio schismaque fuit verius quam haeresis, quod adversariis nostris suis fere numero pares erant, eloquentia doctrinaque superiores«. Et in praefatione in Hilarium: / »Non / audemus«, inquit, »Spiritum sanctum appellare Deum, quod veteres ausi < non > sunt«. Vide ibidem multa alia pro Arianis. Item in illud Ioannis 10: »Ego et Pater unum sumus« conatur ostendere Patrem et Filium et Spiritum Sanctum non esse unum individuum ac proinde numero diferre.
12° In Annotationibus ad Novum Testamentum: »Ubi«, inquit, »receptum est, ut episcopi ditionem prophanam gerant?« Ibidem tyrannides vocat decimarum exactionem. Item quod sacerdotes non pendant tributa reprehendit in Annotationibus ad cap. 17 Matthaei.
13° In Methodo studii theologici: »Quod«, inquit, »dicitur Petro: tibi dabo claves regni coelorum, ad universi Christiani populi corpus pertinet. Vide annotat. in cap. 16 Matthaei et Schol. in tom. 2 D. Hieronymi.
14° In Annotatione ad illud Matthaei 11: »Iugum meum suave est« debacchat

Retrieved from "https://gate.unigre.it/mediawiki/index.php?title=Page:Bellarmino-Index_haereticorum.pdf/93&oldid=91635"
Powered by MediaWiki
Powered by Semantic MediaWiki