Difference between revisions of "Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/84"

Latest revision as of 10:13, 7 May 2020

This page has been proofread

f. 350r

Quid ergo apostolus dicit: »Qui manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit«.
170° Non licet Christum in Eucharistia adorare: lib. 4 cap. 17 ¶ 35. At dicit D. Ambrosius lib.3 de Sacramento cap. 12: »Caro Christi, quam nunc in mysteriis adoramus«, etc.
Vide etiam D. Augustinum in Psalm. 98.
171° Sacramentum Eucharistiae nullam vim habet neque est aliquid, nisi cum accipitur et manducatur: lib. 4 cap. 17 ¶ 37. At Cyrillus in epistola ad Calonsyrium insanire eos dicit qui ita sentiunt.
172° Repositio sacramenti, ut ad aegrotos deferatur, inutilis est, nam aut sine recitatione institutionis Christi aegrotus accipiet, et tunc nihil proderit, aut si iterum recitanda est institutio, frustra sacramentum servatum est: lib. 4 cap. 17 ¶ 39. In hac ipsa paragrapho fatetur Calvinus pro catholicis facere exempla veterum, sed tamen se antiquitatem nihil curare, cum a se stet veritas.
173° Non requiritur ad dignam perceptionem Eucharistiae, ut homo per contritionem, confessionem, satisfactionem ab omni peccato se purgare conetur: lib. 4 cap. 17 ¶ 41. Nota mirabilem cohaerentiam Calvini sententiarum. In hoc capite 17 ¶ 33 dicit peccatores cum coenam Domini percipiunt, non percipere corpus Domini, sed verum panem, deinde ¶ 40 dicit quod si cibus spiritualis et sanctus in animam inciderit malitia pollutam, maiori ruina eam praecipitari. At ¶ 41 et 42 dicit hunc cibum nihil prodesse sanis et iustis, sed esse pharmacum aegrotorum, vitam mortuorum, et breviter a solis peccatoribus percipiendum.
174° Quod ad externum actionis ritum spectat, in manum accipiant fideles eucharistiam vel ore, calicem in diaconi manum reponant an proximo tradant, an panis sit fermentatus an azymus, nihil refert: lib.4 cap. 14 ¶ 43. Nota hic duo: primum insignem superbiam: fatetur enim Calvinus non longe ab aetate apostolorum incepisse ritus, quibus Ecclesia Romana utitur, et tamen nihil eos facit et se solum sapere putat. Secundum: mendacium apertum dicit: Nam ¶ eodem ait primum fuisse Alexandrum Pontificem qui azymo uti coepit, quasi Dominus ipse non azymo consecrarit.
175° Sub utraque specie omnibus fidelibus necessario communicandum est, nec verum est quod dici solet, per concomitantiam totum esse Christum sub una specie: lib. 4 cap. 17 ¶ 47.
176° Missa non est sacrificium, neque opus quod ad Deum promerendum vel peccata expianda valeat: lib. 4 cap. 18 ¶ 1. Augustinus lib. 22 Civit. cap. 8 simul sacrificii et missae privatae meminit. Et quomodo etiam sit opus utilissimum contra demonem animaeque vexaeque vexationis: »Obtulis«, inquit, »unus sacrificium corporis Christi, et illa vexatio sibi protinus Deo miserante cessavit«.
177° Missae privatae illicitae sunt, id est missae, in quibus sacerdos solum communicat, etiamsi multi alioqui intersint: lib. 4 cap. 18 ¶ 7 et 8.
178° Quod aliqui sunt in Ecclesia sacerdotes, nullo modo demonstrari potest ex verbo Dei: lib. 4 cap. 18 ¶ 9 et 12.
179° Excusari non posse arbitror veteres, quin aliquid in actionis modo peccaverint. Imitati sunt enim Iudaicum sacrificandi modum magis quam aut ordinaverat Christus aut evangelii ratio sinebat: lib. 4 cap. 18 ¶ 11. Iterum superbissimus hic homuncio totam antiquitatem reprehendit.

◅▻

@@ Page body (to be transcluded): / Page body (to be transcluded): @@
@@ Line 1: / Line 1: @@
-praedicent?<br>
+<p style="float:left"><big><span style="color:Red">f. 350r</span></big></p>
-° Character nihil est.<br>
+<br>
-° Ordo qui velut sacramentum laicos in clericos consecrat, est merum figmentum.<br>
+<div style="text-align:justify">
-° Dionysius Areopagita, qui velut ordinem Hierarch. composuit, nihil habet solidi et saepe contrariis somniis similia scribit, in Mystica autem Theologia perniciossissimus est, in lib. de Captivit. Babylon. cap. de ordinatione. <br>
-° Epistola quae tribuitur Iacobo, non videtur eius, cum nihil habeat apostolici spiritus, ibidem cap. de extrema unctione.<br>
-° Si Iacobus scripsit illam epistolam, graviter erravit, assumens sibi auctoritatem
+Quid ergo apostolus dicit:
-<p style="float:left">  instituendi sacramenta, | quod est proprium Christi. O alterum</p>
+»Qui manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit«.
-<p style="float:right">341r</p><br>
+<br>
-doctorem gentium qui apostolo in facie restitit tamquam non ingredienti recte veritateme vangelii.<br>
+° Non licet Christum in Eucharistia adorare: lib. 4 cap. 17 ¶ 35. At dicit D. Ambrosius lib.3 de Sacramento cap. 12: »Caro Christi, quam nunc in mysteriis adoramus«, etc.
-° Ecclesia abutitur verbis Iacobi dum solos graviter aegrotantes iniungit, cum Iacobus dicat omnes aegrotos inungendos.<br>
+<br>
-° Rigide loquendo duo sunt tantum sacramenta, baptismus et panis: libro eodem.<br>
+Vide etiam D. Augustinum in Psalm. 98.
-° Evangelium non est liber legis et doctrinae, nec opera ulla requirit, sed damnat potius, in prologo novi Testamenti.<br>
+<br>
-° Abolenda est illa falsa opinio, quod sint evangelia. Nam evangelium Ioannis est unicum pulchrum ac principale, aliisque tribus longe anteponendum.<br>
+° Sacramentum Eucharistiae nullam vim habet neque est aliquid, nisi cum accipitur et manducatur: lib. 4 cap. 17 ¶ 37. At Cyrillus in epistola ad Calonsyrium insanire eos dicit qui ita sentiunt.
-° Pauli ac Petri epistolae longe praecedunt tria evangelia Marci, ma haei et Lucar, Iacobi autem epistola straminea est: ibidem.<br>
+<br>
-° Moyses adeo nihil nos obligat, ut etiam decem praecepta ad nos non pertineant: sermo de Moyse. At in libro De visitatione diligenter commendat observationem decem praeceptorum.<br>
+° Repositio sacramenti, ut ad aegrotos deferatur, inutilis est, nam aut sine recitatione institutionis Christi aegrotus accipiet, et tunc nihil proderit, aut si iterum recitanda est institutio, frustra sacramentum servatum est: lib. 4 cap. 17 ¶ 39. In hac ipsa paragrapho fatetur Calvinus pro catholicis facere exempla veterum, sed tamen se antiquitatem nihil curare, cum a se stet veritas.
-° Dies festi praeter diem Dominicam abolendi essent: lib. ad nob. Germaniae. At de Visitatione praecipit observantiam aliorum festorum.<br>
+<br>
-° Nullum est regimen saeculare pulchrius quam apud Turcas, qui tamen neque canonicum neque civile ius habent, sed solum suum Alcoranum, nullius autem est regimen turpius quam apud nos per ius canonicum et civile. Alcoranum Luther anteponit Iuri canonico et civili: at in visitatione Sayonica dicit nihil esse turpius regimine Turcarum.<br>
+° Non requiritur ad dignam perceptionem Eucharistiae, ut homo per contritionem, confessionem, satisfactionem ab omni peccato se purgare conetur: lib. 4 cap. 17 ¶ 41. Nota mirabilem cohaerentiam Calvini sententiarum. In hoc capite 17 ¶ 33 dicit peccatores cum coenam Domini percipiunt, non percipere corpus Domini, sed verum panem, deinde ¶ 40 dicit quod si cibus spiritualis et sanctus in animam inciderit malitia pollutam, maiori ruina eam praecipitari. At ¶ 41 et 42 dicit hunc cibum nihil prodesse sanis et iustis, sed esse pharmacum aegrotorum, vitam mortuorum, et breviter a solis peccatoribus percipiendum.
-° Nomen Homousion non placet, quia nusquam habetur in Scripturis. Unde Hieronymus dicit in hoc nomine latere venenum. Mendacium certissimum est, nam Hieronymus in epistola de hypostasi, quam Luther contra Latomum citat, non in nomine homousion, sed in nomine hypostasi dicit latere venenum.<br>
+<br>
-° Parvuli dum baptizantur actu credunt, nam si non crederent, non es-
+° Quod ad externum actionis ritum spectat, in manum accipiant fideles eucharistiam vel ore, calicem in diaconi manum reponant an proximo tradant, an panis sit fermentatus an azymus, nihil refert: lib.4 cap. 14 ¶ 43. Nota hic duo: primum insignem superbiam: fatetur enim Calvinus non longe ab aetate apostolorum incepisse ritus, quibus Ecclesia Romana utitur, et tamen nihil eos facit et se solum sapere putat. Secundum: mendacium apertum dicit: Nam ¶ eodem ait primum fuisse Alexandrum Pontificem qui azymo uti coepit, quasi Dominus ipse non azymo consecrarit.
+<br>
+° Sub utraque specie omnibus fidelibus necessario communicandum est, nec verum est quod dici solet, per concomitantiam totum esse Christum sub una specie: lib. 4 cap. 17 ¶ 47.
+<br>
+° Missa non est sacrificium, neque opus quod ad Deum promerendum vel peccata expianda valeat: lib. 4 cap. 18 ¶ 1. Augustinus lib. 22 Civit. cap. 8 simul sacrificii et missae privatae meminit. Et quomodo etiam sit opus utilissimum contra demonem animaeque vexaeque vexationis:
+»Obtulis«, inquit, »unus sacrificium corporis Christi, et illa vexatio sibi protinus Deo miserante cessavit«.
+<br>
+° Missae privatae illicitae sunt, id est missae, in quibus sacerdos solum communicat, etiamsi multi alioqui intersint: lib. 4 cap. 18 ¶ 7 et 8.
+<br>
+° Quod aliqui sunt in Ecclesia sacerdotes, nullo modo demonstrari potest ex verbo Dei: lib. 4 cap. 18 ¶ 9 et 12.
+<br>
+° Excusari non posse arbitror veteres, quin aliquid in actionis modo peccaverint. Imitati sunt enim Iudaicum sacrificandi modum magis quam aut ordinaverat Christus aut evangelii ratio sinebat: lib. 4 cap. 18 ¶ 11. Iterum superbissimus hic homuncio totam antiquitatem reprehendit.
+<br>
+<p>
+[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
+</p>
@@ Footer (noinclude): / Footer (noinclude): @@
@@ Line 1: / Line 1: @@
-<references/>
+<references/> {{TurnPage}}