Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/74

62° Sara multis modis peccavit, cum ancillam suam viro supposuit, Rebecca autem variis faudibus et imposturis Dei veritatem corrupit, dum malo artificio filii benedictionem procurar, maritum decipit, filium mentiri cogit: lib. 3 cap. 2 <par> 31. Idem Faustus Manichaeus, Adimantus et ceteri, quos D. Augustinus refellit lib. 22 contra Faustum, et 1o libro et 2o contra adversarios legis.
63° Quod Scholastici tradunt lib. 3 dist. 25 charitatem esse priorem fide et spe, merum est deliramentum: lib. 3 cap. 2 <par> 41. Nota mendacium. Nam Scholastici solum de fide et spe formata haec docent, Calvinus vero ita refellit quasi de fid quacumque intellegi debeat.
64° Lombardus duplex spei fundamentum iacet: Dei gratiam et operum merita. Quis merito tales bestias non exsecratur? lib. 3 cap. 2 <par> 43. O superbum caput! Nonne D. Augustinus in Psalm. 31 dicit eos qui bonam conscientiam non habent, nihil sibi sperare posse nisi gehennam? Et Psalm. 4 nonne legis: Sacrificate sacrificium iustitiae, et tunc sperate in Domino? Quid [ø] contra latras? 65° Omnis rationis specie caret eorum deliramentum, qui certos dies suis neophytis praescribunt, pero quos se in poenitentia exerceant, quibus demum transactis in evangelicae gratiae communionem ipsos admittant. De plurimis Anabatistarum loquor, eorumque sodalibus Iesuitis: lib. 3 cap. 2 <par> 2. At nonne Cyprianus erat Anabaptista, qui: Poenitentiam, inquit, agunt iusto tempore, deinde ad exomologesin veniunt et per manuum impositionem ius communionis accipiunt. 66° Ab uno Augustino sumant lectionem, si quid de sensu antiquitatis habere volunt. Porro inter illum et nos hoc discrimen videri potest, quod ipse morbum concupiscentiae tunc demum peccatum fieri docet, cum pravae appetitioni cedit voluntas, nos autem illud ipsum pro peccato habemus, quod homo [sine] aliqua omnino cupiditate cotnra Dei legem titillatur, nec ipsam pravitatem quae huiusmodi nobis cupiditatem ingenerat, asserimus esse peccatum: lib. 3 cap. 3 <par> 10-12. At nos malumus cum Augustino quem tu tantopere laudas et a quo levissime recedis, quam tecum sentire.
67° Duae sunt poenitentiae partes: mortificatio et vivificatio quarum prior est timor et dolor, qui infertur ex consideratione divinae iustitiae, posterior est studium bene vivendi, quod oritur ex consideratione divinae misericordiae. Quare iepte sophistae scholastici tres faciunt partes poenitentiae: contritionem, confessionem et satisfactionem: lib. 3 cap. 3 per totum et cap. 4 <par> 1 et deinceps. Nota totum caput 4 huius libri ita refertum esse conviciis et mendaciis, ut si ea tollantur, nihil fere sit remansurum. Inter alia dicit [<par> 1] in libris catholicorum mirum silentium esse de interiore mentis renovatione, et solum de externis exercitiis eos loqui, cum de poenitentia agunt. Putasne frontem habere istum qui haec dicit?
68° Si ab his conditionibus contritionis, confessionis et satisfactionis pende- ret peccatorum remissio, nihil in nobis miserius et deploratius esset: lib. 3 cap. 4 <par> 2. Valde bene cohaeret cum hoc articulo id quod Calvinus habet lib. 3 cap. 3 <par> 20, ubi: Peccatorum, inquit, remissionem offert Deus, resipiscentiam vicissim stipulare fere solet. Ubi clare dicit sine poenitentia nulli contingere