Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/72

38o Adeo nulla est in homine libertas arbitrii, ut etiam in rebus iis,quae ex se nec bonae nec malae sunt, non possit pro arbitratu alteram partem eligere: lib. 2 cap. 4 <par> 6 et 7. 39o Liber, qui Ecclesiasticus inscribitur, dubii authoritatis est: lib. 2 cap. 5 <par> 16. 15 40o Impossibilis est legis observatio etiam sanctis, nec ullus implevit aut implebit illud: ”Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo”, etc., et illud: ”Non concupisces”: lib. 2 cap. 7 <par> 5. 41o Studium operum quae Deus non praecepit, nihil aliud est quam divinae veraeque legis profanatio non toleranda: lib. 2 cap. 8 <par> 5. Ergo sancti 20 omnes perierunt? Quis enim eorum non multa facit opera bona, quae Deus nusquam praecepit? 42o Dicere legem novam lege [legi?] veteri esse perfectiorem multis modis est perniciosissimum: lib. 2 cap. 8 <par> 7. 43o Falsum est, quod papistae dicunt: de sanctificando Sabbato abrogatum 25 esse quod erat caeremoniale, remansisse quod erat morale: lib. 2 cap. 8 <par> 34. 44o Praecepto ”non concupisces” prohibentur omnes pravae cupiditates, etiam citra consensum: lib. 2 cap. 8 <par> 49. 45o Stolide somniaverunt papistae magis debere unumquemque seipsum 30 quam proximum diligere: lib. 2 cap. 8 <par> 54. At <par> sequenti [55] secum pugnat. Dicit enim semper coniunctiores esse magis diligendos. At quis est coniunctior homini quam ipse sibi? Et ibidem [<par> 56] insigni mendacio asserit Scholasticos dicere non esse praeceptum sed consilium de diligendis inimicis, cum tamen aperte omnes contrarium doceant. 35 46o Nihil praestat baptismus noster baptismo Iudaeorum, quo baptizati sunt in meri [mari?] rubro et nube, nec Eucharistia nostra illi mannae, quae pluit Iudaeis de coelo: lib. 2 cap. 10 <par> 5. Vide anno 1050. 47o Eadem sunt veteris et novi Testamenti promissiones, nec verum est ve- teris Testamenti promissiones esse temporales, novi autem spirituales et ae- 40 ternas: lib. 2 cap. 10 et 11. 48o Excusari non potest veterum error qui dum ad mediatoris personam non a􏰇endunt, totius fere doctrinae quae in evangelio Ioannis legitur, genuinum obscurant sensum, seque implicant multis laqueis: lib. 2 cap. 14 <par> 3. 5 Sed unde nobis hoc monstrum tumidum, quod se tam veteribus patribus omnibus praefert? 49o Quod Paulus ait: Nunc et ipse Filius subiectus erit Patri etc. et similia loca nec ad solam deitatem Christi nec ad solam humanitatem pertinent, sed ad utramque simul: lib. 2 cap. 14 <par> 3. Haeccine est illa sapientia de 10 Christo, propter quam veterum error excusari non potest? Vere experimur dictum esse: Scrutator maiestatis opperietur a gloria. [Prov. 25,27]. 50o Temporale est imperium quod a Patre Christus accepit, nec semper erit caput Christi Deus, nec semper ad dexteram Patris sedebit Christus, sed solum usque ad diem iudicii: lib. 2 cap. 14 <par> 3. 15 51o Fabula de subterraneo qui dicitur limbus, tametsi magnos authores ha- bet, tamen nihil aliud est quam fabula: lib. 2 cap. 16 <par> 9. 52o Nihil actum fuisset, si corporea tantum morte Christus defunctus fuis- set, sed oportuit eum cum inferorum copiis aeternoque mortis terrore quasi consertis manibus luctari et extremos in animo cruciatus damnati ac perditi 20 hominis perferre, uno hoc excepto, quod doloribus mortis non poterat de- tineri: atque hoc