Difference between revisions of "Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/71"

From GATE
m (→‎top: clean up)
m (→‎top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>)
 
(6 intermediate revisions by 2 users not shown)
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
6° Extremam unctionem non esse Sacramentum. <br>
+
<p style="float:left"><big><span style="color:Red">f. 348r</span></big></p>
7° Purgatorium non esse.<br>
+
<br>
8° Suffragia defunctis non prodesse. <br>
+
<div style="text-align:justify">  
9° Animas omnes simul creatas in paradiso.<br>  
 
10° Ieiunia indicta ab ecclesia non esse servanda nisi in vigilia Natalis Domini et Assumptionis Beatae Mariae. <br>
 
11° Imagines et crucem non esse colendam. <br>
 
12° Licere sibi dissimulare et fidem exterius profiteri et periurare coram inquisitoribus, quia haec et cetera peccata per flagellationem expiantur. <br>
 
13° Flagellationem esse nobiliorem martyrio, quod martyres ab aliis flagellarenur, flagellantes vero seipsos caedunt. Bernardus Luxemburgensis, qui enumerat errores 50 Flagellantium. <br>
 
14° Borgerdum quendam dicebant Heliam, quendam Conradum esse Henoch, quem etiam putant in die iudicii Christi loco sessurum.<br>
 
  
  
191
+
auxilium angeli invocavit, et Ecclesia ante annos mille tempore Gelasii pap. I templum S. Michaelis in monte Gargano aedificavit.
{{Smallcaps|Bertholdus Rorbachus}} <br>
+
<br>
ex secta Begardorum dicebat Christum in cruce ita derelictum, ut prae dolore dubitaverit de salute. In appendice Abbatis Urspergensis. Idem aliqui Lutherani.<br>
+
26° Integritas naturae humanae, in qua Adam creatus fuit, nihil est quam mens ratione et libero arbitrio praedita:
 
+
lib. 1 cap. 15 ¶ 8.
 
+
<br>
192
+
Nullam facit Calvinus mentionem gratiae et spiritualium donorum, ut postea naturae 5 corruptionem non in supernaturalium donorum spoliatione, sed in naturalium virium amissione constituat.
{{Smallcaps|Turelupini}}<br>
+
<br>
erant etiam ex Begardis et praeter eorum errores [dicebant] de nulla re naturaliter indita erubescendum et ideo in nuditate [et] pudendorum exercitio palam esse vivendum. Gerson in homilia de S. Ludovico rege Galliae, Bernardus Luxemburgensis.<br>
+
27° Contingentia ex hominis libero arbitrio pendens, nulla est:
 
+
lib. 1 cap. 16 ¶ 8.
 
+
<br>
<p style="float:left">193 |
+
28° Sicut foetor cadaveris putrefacti a sole est - quis enim radiis exuritur? - sic et mala hominum opera a Deo sunt, quamquam non propterea radii solis foetent, ita nec Deus peccatorum sordibus foedatur:
{{Smallcaps|Ioannes Wicleffus}}</p>
+
lib. 1 cap. 17 ¶ 5.
<p style="float:right">'''a.D. 1372'''</p><br>
+
<br>
Anglus magister et sacerdos tempore Caroli IV et Gregorii XI, anno 1372 haeresin coepit, ut ex ipsius libris ostendit Cochlaeus. Docuit errores innumeros, ita ut quidam in 40 classes eos relatos 303 numeraverit, alii en classes 77 distributos et multo plures invenerint. Ceterum articuli,q ui ad memoriam posterorrum conservati sunt, quique in Concilio Constantiensi numerantur et damnantur, sunt in universum 45, ut refert Concilium Constantiense. Ioannes Wicleff lib. 4 ''Trialogi'' cap. 36, Cochlaeus lib. 1 ''de historia Hussitarum'' pag. 8 et lib. 3 pag. 122 et 123.<br>
+
O blasphemiam intolerabilem! Nonne odibilis est Deo impius et impietas eius: Sap. 14, et nonne diligit Deus omnia quae fecit? Quomodo ergo peccati author est? Et apostolus Rom. 3 nonne clamat: quomodo Deus iudicabit hunc mundum. Si eo autore mala fiunt, quomodo iudicabit?
1° Docuit substantiam panis et vini manere in sacramento post consecrationem.<br>
+
<br>
2° Panis accidentia non manere in sacramento sine subiecto.<br>
+
29° Non solum permissive, sed etiam voluntate Dei homines peccant, ita ut nihil ipsi deliberando agitent, nisi quod Deus iam apud se decrevit et directione arcana constituit:
3° Christum non esse in sacramento identice realiter et in propria persona.<br>
+
lib. 1 cap. 18 ¶ 1.
4° Si episcopus vel sacerdos exsistat in peccato mortali, non ordinat, non<noinclude><references/></noinclude>
+
<br>
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]<noinclude></noinclude>
+
30° Initium peccati primorum parentum non fuit superbia, sed infidelitas:
 
+
lib. 2 cap. 1 ¶ 4.
 +
<br>
 +
At scriptores omnes clamant et D.
 +
[[Name::Augustinus]]  
 +
lib. 11 ''de Genesi ad litt''. cap. 3 et lib. 14 ''Civit''. cap. 13 et 16, fuisse superbiam.
 +
<br>
 +
31° Per peccatum originale obliterata est coelestis imago: lib. 2 cap. 1 ¶ 5.
 +
<br>
 +
Idem Origenes.
 +
<br>
 +
Contrarium docet Epiphanius ''epistola ad Ioannem episcop. Hierosolym''. et Hieronymus in ''epistola ad Pammachium''.
 +
<br>
 +
32° Filii Sanctorum, etsi ex parte naturae nascuntur rei, tamen ex parte gratiae nascuntur sancti, nam propter spiritualem benedictionem populi Dei communicant filii Dei sanctitate [<span style="color:Red">ti?</span>] parentum:
 +
lib. 2 cap. 1 ¶ 7 et lib. 4 cap. 15 ¶ 20.
 +
Hinc nimirum probatur Christianorum filios sine baptismo mori Calvinum velle.
 +
<br>
 +
33° Peccatum originale est prava quaedam qualitas, quae totum hominem ita infecit, ut tota eius natura sit peccati quasi semen quoddam.  
 +
Nonnumquam ista qualitas cessat, sed perpetuo parit novos fructus non secus atque fornax, quae semper scintillas efflat:
 +
lib. 2 cap. 1 ¶ 8 et 11.
 +
<br>
 +
34° Veteres omnes, Graeci et Latini, Augustino excepto, ita vane et perplexe de libero arbitrio lquuntur, ut nihil certi ex eorum sciptis afferri possit. Qui postea secuti sunt, omnes in deterius prolapsi < sunt >:
 +
lib. 2 cap. 2 ¶ 4.  
 +
<br>
 +
Nota superbiam haeret. Plus unus Calvinus sibi ipsi credit quam omnibus doctoribus Graecis et Latinis antiquis et recentioribus, ipseque nec id saltem confiteri erubescit et vocem abolere cupit quam semper ab Ecclesia usurpatam non negat.
 +
<br>
 +
35° Semper apud Latinos liberi arbitrii nomen exstitit, apud Graecos vero [blanco], multo arrogantius vocabulum. Ego vero nec ipse eiusmodi vocem usurpare velim et alios, si me consulant, abstinere optantem: lib. 2 cap. 2 ¶ 4 et 8.
 +
<br>
 +
36° Ex natura hominis corrupta nihil nisi damnabile oriri potest: lib. 2 cap. 5 3 per totum.
 +
<br>
 +
37° Voluntas gratiae non cooperatur, nec ut pedisseque quaedam, sed totum simpliciter facit gratia:
 +
lib. 2 cap. 3 ¶ 7.  
 +
<br>
 +
Hic Augustino etiam, quem solum sibi servaverat, aperte repugnat. Nam
 +
[[Name::Augustinus|Augustini]]
 +
sententia est in epistola 106, quam hic Calvinus refellit.<ref>
 +
<span style="color:Red">Augustinus, epistola 106</span>.
 +
</ref>
 +
<br>
 +
_______________
 +
<p>
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 +
</p>
Footer (noinclude):Footer (noinclude):
Line 1: Line 1:
 
+
<references/> {{TurnPage}}

Latest revision as of 10:12, 7 May 2020

This page has been proofread


f. 348r



auxilium angeli invocavit, et Ecclesia ante annos mille tempore Gelasii pap. I templum S. Michaelis in monte Gargano aedificavit.
26° Integritas naturae humanae, in qua Adam creatus fuit, nihil est quam mens ratione et libero arbitrio praedita: lib. 1 cap. 15 ¶ 8.
Nullam facit Calvinus mentionem gratiae et spiritualium donorum, ut postea naturae 5 corruptionem non in supernaturalium donorum spoliatione, sed in naturalium virium amissione constituat.
27° Contingentia ex hominis libero arbitrio pendens, nulla est: lib. 1 cap. 16 ¶ 8.
28° Sicut foetor cadaveris putrefacti a sole est - quis enim radiis exuritur? - sic et mala hominum opera a Deo sunt, quamquam non propterea radii solis foetent, ita nec Deus peccatorum sordibus foedatur: lib. 1 cap. 17 ¶ 5.
O blasphemiam intolerabilem! Nonne odibilis est Deo impius et impietas eius: Sap. 14, et nonne diligit Deus omnia quae fecit? Quomodo ergo peccati author est? Et apostolus Rom. 3 nonne clamat: quomodo Deus iudicabit hunc mundum. Si eo autore mala fiunt, quomodo iudicabit?
29° Non solum permissive, sed etiam voluntate Dei homines peccant, ita ut nihil ipsi deliberando agitent, nisi quod Deus iam apud se decrevit et directione arcana constituit: lib. 1 cap. 18 ¶ 1.
30° Initium peccati primorum parentum non fuit superbia, sed infidelitas: lib. 2 cap. 1 ¶ 4.
At scriptores omnes clamant et D. Augustinus lib. 11 de Genesi ad litt. cap. 3 et lib. 14 Civit. cap. 13 et 16, fuisse superbiam.
31° Per peccatum originale obliterata est coelestis imago: lib. 2 cap. 1 ¶ 5.
Idem Origenes.
Contrarium docet Epiphanius epistola ad Ioannem episcop. Hierosolym. et Hieronymus in epistola ad Pammachium.
32° Filii Sanctorum, etsi ex parte naturae nascuntur rei, tamen ex parte gratiae nascuntur sancti, nam propter spiritualem benedictionem populi Dei communicant filii Dei sanctitate [ti?] parentum: lib. 2 cap. 1 ¶ 7 et lib. 4 cap. 15 ¶ 20. Hinc nimirum probatur Christianorum filios sine baptismo mori Calvinum velle.
33° Peccatum originale est prava quaedam qualitas, quae totum hominem ita infecit, ut tota eius natura sit peccati quasi semen quoddam. Nonnumquam ista qualitas cessat, sed perpetuo parit novos fructus non secus atque fornax, quae semper scintillas efflat: lib. 2 cap. 1 ¶ 8 et 11.
34° Veteres omnes, Graeci et Latini, Augustino excepto, ita vane et perplexe de libero arbitrio lquuntur, ut nihil certi ex eorum sciptis afferri possit. Qui postea secuti sunt, omnes in deterius prolapsi < sunt >: lib. 2 cap. 2 ¶ 4.
Nota superbiam haeret. Plus unus Calvinus sibi ipsi credit quam omnibus doctoribus Graecis et Latinis antiquis et recentioribus, ipseque nec id saltem confiteri erubescit et vocem abolere cupit quam semper ab Ecclesia usurpatam non negat.
35° Semper apud Latinos liberi arbitrii nomen exstitit, apud Graecos vero [blanco], multo arrogantius vocabulum. Ego vero nec ipse eiusmodi vocem usurpare velim et alios, si me consulant, abstinere optantem: lib. 2 cap. 2 ¶ 4 et 8.
36° Ex natura hominis corrupta nihil nisi damnabile oriri potest: lib. 2 cap. 5 3 per totum.
37° Voluntas gratiae non cooperatur, nec ut pedisseque quaedam, sed totum simpliciter facit gratia: lib. 2 cap. 3 ¶ 7.
Hic Augustino etiam, quem solum sibi servaverat, aperte repugnat. Nam Augustini sententia est in epistola 106, quam hic Calvinus refellit.[1]
_______________

  1. Augustinus, epistola 106.