ater horroris satelles squalidae mortis faber,
improbi 94.[1] fati minister, conditor dirae necis,
huc ades gressu silenti. Cura desperans latus
ambiat pertaesa lucem. Spiritus move truces,
efferum spira furorem, mortis inspira faces,
Concute pectus, concute fibras,
penetret vitae mucro recessus,
hauriat imum corde cruorem
cuspidis ictus.*[2]
Quid flamma friget Tartari, torpent faces,
sopitus etiam fucus ignavus tremit,
nulloque fervet igne? Proh fata improba!
1940 scrutabor ipse cuspide infixa latus.
SCENA TERTIA
CANDIDUS, NIGRIUS, NEMESIS CAET.
Retruditur in Orcum Nigrius. Navarrus deprecante Sto. Ign(atio) a divina vindicta liberatur.
CAN. -Ne tange miserum: vota Loyolae vetant
teque hinc migrare fervidae cogunt preces.
Vetus ad cubile bellua ad luctus tuos
abi, recede. NIG. -Liceat, ô liceat parum
1945 obire terras, Saxonum donec lares
semel revisam. CAN. -Fraudibus terram gravas;
ad Orcum, ad Orcum. NIG. -Spondeo per Orci lacum
Romana nunquam tecta vel visam semel.
CAN. -Sat iam patrasti fraudis, illusus nimis
1950 orbis sacrato vertici. Infernum specum,
maligne serpens, repete. NIG. -Da tempus breve,
