non capto vestram, iudices, clementiam,
tuam nec, Urbis Praetor, imploro fidem.
Unum ad Navarrum provoco, solum lego
testem, patronum, iudicem; nolit velit,
is mihi lapillum candidum insonti feret.
Cognosce 86.[1] tecum praetor. PRAE.-Audiri volo.
Recita Camille. *[2]
Ignatii ob laudem sanctitatis clarum hic inclytumque/ nomen. Caelitus uidetur lapsus ad priscum robur/ pietatis labentis firmandum. Caeterum, quod piis/ omnibus fatale est, subiit non semel calumniae/ flammam, ex qua semper instar auri spectatior/ euasit, idque non hic Venetiis solum, verum etiam/ in Gallia, patrioque solo Hispania. Diu celerat uir-/tutis decus demissio propria; aliena tandem in-/vidia pervulgavit.
Auguror summa quaeque de tanto/ viro. Vale, meque atque illum ama. Venetiis Cal(endas). Mart(ias). 1537.”IGN. -Nominis ‘sancti’ decus libenter aliis reddo, sat fuerit mihi delere turpes haeresis foedae notas. Hanc peius odi viperâ, peius cane, Styge peius ipsa: labis invisae pudet, ipsam nec umbram criminis iniqui fero. O!,Fas sit utinam quidquid in venis calet cruoris udi fundere, ut fides (/-ei?) sacra
caelo favente iura defendam pugil!
