non capto vestram, iudices, clementiam,
tuam nec, Urbis Praetor, imploro fidem.
Unum ad Navarrum provoco, solum lego
testem, patronum, iudicem; nolit velit,
is mihi lapillum candidum insonti feret.
Cognosce 86.[1] tecum praetor. PRAE.-Audiri volo.
Recita Camille. *[2]
Ignatii ob laudem sanctitatis clarum hic
inclytumque nomen. Caelitus videtur lapsus
ad priscum robur pietatis labentis fir=
=mandum. Caeterum, quod piis omnibus
fatale est, subiit non semel calumniae
flammam, ex qua semper instar auri
spectatior evasit, idque non hic Venetiis
solum, verum etiam in Gallia, patrioque
solo Hispania. Diu celerat virtutis decus
demissio propria; aliena tandem invidia
pervulgavit. Auguror summa quaeque de
tanto viro. Vale, meque atque illum ama.
IGN. -Nominis ‘sancti’ decus
libenter aliis reddo, sat fuerit mihi
delere turpes haeresis foedae notas.
Hanc peius odi vipera, peius cane,
Styge peius ipsa: labis invisae pudet,
ipsam nec umbram criminis iniqui fero.
O!,Fas sit utinam quidquid in venis calet
cruoris udi fundere, ut fides sacra
coelo favente iura defendam pugil!
