non capto vestram, iudices, clementiam,
tuam nec, Urbis Praetor, imploro fidem.
Unum ad Navarrum provoco, solum lego
testem, patronum, iudicem; nolit velit,
is mihi lapillum candidum insonti feret.
Cognosce 86.[1] tecum praetor. PRAE.-Audiri volo.
Recita Camille. *[2]
Ignatii ob laudem sanctitatis clarum hic
inclytumque nomen. Caelitus uidetur lapsus ad priscum
robur pietatis labentis firmandum. Caeterum, quod piis omnibus fatale est, subiit non semel calumniae
flammam, ex qua semper instar auri spectatior evasit, idque non hic Venetiis solum, verum etiam in Gallia,
patrioque solo Hispania. Diu celerat virtutis decus demissio propria; aliena tandem invidia pervulgavit.
IGN. -Nominis ‘sancti’ decus libenter aliis reddo, sat fuerit mihi delere turpes haeresis foedae notas. Hanc peius odi viperâ, peius cane, Styge peius ipsa: labis invisae pudet, ipsam nec umbram criminis iniqui fero. O!,Fas sit utinam quidquid in venis calet cruoris udi fundere, ut fides (/-ei?) sacra
caelo favente iura defendam pugil!
