f. 182v
hactenus uideris tacuisse
sub[1]
peccatis meis praeteritis immo et
supra[2]
praesentibus defectibus, et imperfectionibus, tu uideris mihi nullum uerbum adhuc de ore spiritus tui protulisse ad animam meam, et ad cor meum super materia peccatorum, cum tamen tam multis modis me docueris facere bona, et sequi consilia tua.
Incipe igitur a principio, et nouo quodam modo, id est immediate per spiritum tuum mihi suggere uerba, et sentimenta uerae, ac perfectae contritionis, moue animam meam ad deplorandum peccata mea in tuo spiritu, sicut hactenus dedisti
mihi[3]
ipsa deplorare per alios spiritus.
Sensi autem hoc desiderium non occasione aliqua grauaminis peccatorum, aut quia sentirem remordentem
meam[4]
conscientiam, quasi non esset satis pacata, et quieta, sed quia sentiebam illum altiorem spiritum Dei in me, in quo ego optabam denuo
_______________
