purgatas in regnum patris.
22° Serpentem qui (ae) decepit Evam, esse Christum:
Augustinus
lib. 1 contra Faustum cap. 3.
23° Vetus Testamentum totum esse a principe tenebrarum et ideo reiiciendum. 23. 24:
Augustinus
lib. 22 contra Faust. et lib. 1 et 2 contra adversar. legis et scriptur. et lib. contra Adimantium.
24° Patriarchas et prophetas pessimos esse, nec eis multo meliorem Ioannem Baptist.
25° Novum Testametnum non esse scriptum ab apostolis et in multis falsatum:
Augustinus
lib. 33 contra Faust. cap. 3(5?) et 7.
26° Ieiunandum die Dominico: Ambrosius Epist. 57.
27° Nulla debere fieri sacrificia nisi oratione:
Augustinus
lib. 20 contra Faust. cap. 18, idem Calvinus.
28° Stellam, quae apparuit Magis configurare fatum:
Augustinus
lib. 2 contra Faust. cap. 5.
29° Non licere fidelibus habere proprias pecunias vel possessiones:
Augustinus lib. de moribus Ecclesiae cap. ultimo.
66 Hierarchas
312
non diu post Manichaeum exortus, haec docuit:
Epiphanius
haer. 67:
1° Non esse futuram resurrectionem. 1. 2. 3. 4:
Augustinus
haer. 47.
2° Nuptias damnandas.
3° Solos monachos et monachas in suam coronam (communionem?) recipiebat.
4° Pueros non posse salvari.
5° Melchisedech esse Spiritum Sanctum:
Epiphanius
haer. 67.
6 Nativitatem | Christi ex Patre comparabat uni lucernae
**
duorum luminum, quasi divinitas in duas personas sit divisa:
Hilarius
lib. 4 et 6 de Trinit.
centuria quarta
Anno Domini
67 Meletius
308
episcopus in Egypto non tam heresim condidit, quam schisma fecit. Is enim cum esset in carcere pro fide tempore persecutionis Diocletiani cum S. Petro episcopo Alexandrino, in ipso carcere separavit se suosque a S. Petro et in diversis angulis orabant. In fide tamen non dissentiebant. Causa autem dissensionis fuit, quia S. Petrus recipere volebat lapsos ad poenitentiam, ipse vero meletius non, sed exspectandum esse dicebat tempus pacis et tunciis longam poenitentiam imponendam. Postmodum vero et S. Petro et Meletio mortuis et haeresi Ariana exorta, Meletiani se Arianis coniunxerunt: Epi-