f. 237v
ex minimis Christi te expectare facit?
numquid
tibi[1]
hinc[2]
minor ex Deo retributio prouentura est?
Quoties tu ipse facis Jesum stare ad ostium tuum et tamen uis, ut ipse non defatigetur, utque non poeniteat ipsum hoc fecisse?
Vis ipsum non posse irritari? non posse reddi impatientem?
non esse tibi auarum[3]?
esto[4]
tu talis erga eius minimos.
Fac ipse id quod nosti, eum facturum esse,
siquidem[5]
humanitas eius in
carne[6]
uisibiliter, et localiter esset.
Hic redibat in me illa frequens deuotio, quam mihi Dominus dedit erga singulas animas, et redibat
voluntas patiendi pro animabus etc.
uoluntas omnibus modis patiendi et laborandi pro ipsis, non solum uniuersaliter, aut generaliter (id quod
magis[7]
laboriosum, et magis honorificum est) sed singulariter imitando illum, qui totus est cuiuslibet animae, et pro qualibet uixit
totam[8]
uitam suam
et[9]
pro
Christus totes cuilibet animae etc.
qualibet[10]
est passus et mortuus
etc.[11]
_______________
