f. 148v
Septuagesimae '®, sub noctem, dum orarem mihi dimitti omnia mala mea, et maxime dum rogarem ut nullum peccatum unquam permittatur in me accidere propter demerita praeterita, hic ego sensi magnam quamdam consolationem, apprehendendo quodammo do gaudium quod esset ei, cui Deus et Mater ipsius et sancti
essent placati, et sese ipsi, aliquibus uel minimis
signis,
tales
ostenderent. Videbantur tunc intra ine esse quaedam uerba Xp*-et Virginis, et nonnullorum sanctorum mihi peculiarium; sed sentirnentum tale erat magis de ipsis tanquam possibilibus quam de praesentibus, iuxta uerba quibus quis diceret: «O si sentires uerba talis amici sancti!» etc.
232. In die sanctae Agnetis uirginis gloriosae ac marti-
Mbmoriale.—Januario 154^ 609
ris dum cogitarem et sentirem uarias necessitates hominum 90 mortalium, in quibus plurimi non habent
_______________
