f. 222r
dum [timendum] est[1],
ne Deus multos nobis conservet instruendos, ac de salute sua admonendos.
Festinemus crescere multis.
Multi ubique nos expectant, festinemus igitur crescere cunctis, et eisdem bene praeparari.
Sanguis martirum nos invitat.
Sanguis multorum martirum nos invitat ad eas
gentes[2],
apud quas, et pro quarum salute ipsi mortui sunt.
Utinam igitur aliquando tandem aliqui ex nostra Societate occasionem, et animum habeant visitandi
trans mare Oceanum[3]
illos, quibus
ipsi[4]
Martires se seminarunt.
Sancti[5]
Martires sese seminarunt in salutem.
Ipsi enim erant verba viva ipsius Dei, et Christi, et ideo dum non potuerunt invenire terram, quae caperet verba Evangelii, ipsimet tamquam grana optima mori voluerunt, ut inde si nondum collectus est fructus, aliquando tamen colligi per aliquos
veros[6]
operarios possit.
In die Sanctorum Martirum Fabiani, et Sebastiani, quo tempore
Conimbriae[7]
aderat maxima aquarum inundatio, multis modis nociva non solum
pro nascentibus[8],
sed etiam domibus, et rebus domesticis.
Hoc die inquam
_______________
