f. 221v
in periculis euidentissimis suae damnationis.
Veniebat in mentem Lutherus, rex Angliae et
Turcha, cum alijs aliquot.
Considerabam autem pietatem illam Dei, qua fit, ut tamdiu uiuant huiusmodi homines, sicut et alij multi peccatores, quorum ego primus sum.
Intellexi autem id, quod in meum judicium, et mei simillimum facile accipi posset, fieri etenim potest, ut Deus non solum det talibus tempus penitentiae, expectans eorum conuersionem, quam per se possent ipso dante adhuc operari, sed etiam, ut expectet utrum aliquis uelit amplius orare pro talibus,
aut dare operam circa eorum conuersionem. Ipse facile dat tempus tureae huic Solimano, ut etiam uideat num aliquis ex nobis xpianis. tandem, antequam ille moriatur, uelit ei succurrere. Nobis igitur, quibus data est praedicandi ac docendi potestas, ualde uidendum est ne multi pereant ob culpam nostram, et propter negligentiam nostram. Timendum
_______________
