f. 169v
omnium sensuum huius vitae temporalis, et
surgere[1]
in nouitate spiritus, et carnis ut agar secundum spiritum Jesu Christi Domini Nostri, qui mortuus est propter peccata nostra, et resurrexit propter
iustificationem[a]
nostram, ut peccatis mortui, Christi iustitiae
viuamus[2],
ut iam non moriamur in
peccatum[3]
reincidendo nec permictamus mortem peccati nobis ultra dominari quia Christus resurgens a mortuis iam non moritur, mors illi ultra non dominabitur.
In die
Sanctae[4]
Resurrectionis
Domini Nostri[5]
ego sensi quandam insolitam consolationem in missa, et tamen mihi non aderat sensibilis deuotio illa uel quia (?) nimium frequenter
attendebam[6]
ad
primas[7]
satisfactionem,
et etiam ad aliorum aedificationem appetitu quodam
maximo[8]
in quo aliquid
de meo etiam[9]
concupiscebam aut saltem mouebar ad concupiscendum illam
_______________
- ↑ iustificationem] add. in mg.
_______________
