f. 136v
gratiae et gloriae Dei in Christo Jesu Domino nostro in quo oportet ut inueniatur esse nostri spiritus, et suum uiuere et suum
moueri[1].
In die Epiphaniae Domini quod est festum Regum ego sensi magnas
consolationes[2],
et primo in solito discursu letaniarum mearum cum omnia traherem ad hoc, ut omnes sancti dignarentur adorare nomine meo Deum Omnipotentem, et Christum eius Jesum Dominum nostrum.
Hic
ego[3]
bono sensu animi optaui ut omnes extern[a]e corporis mei, et caeterorum motiones, quae in Deum
mittunt[4]
acceptae semper sint ipsi Deo
etsi[5]
cor ipsum et spiritus ipse a carne magis liber quandoque nesciat assurgere sursum.
Hic sensi quandam compassionem circa uituperia Jesu Christi Domini Nostri, quae passus est in uita sua usque ad mortem tam in contrarium eius quod recepit a tribus Magis.
Hic ego habui desiderium quoddam
_______________
