This page has been proofread
conscius, et quod maioris gratiae praeuenientis diuinae[1] signum est, et circa 7.um[2] annum senti aliquos[3] instinctus speciales ad affectus
deuotionis, sic ut ab eo tempore dominus ipse ut sponsus animae meae, uoluerit quoddam possidere animam meam, utinam sciuissem utinam sapuissem introducere ipsum et sequi et nunquam ab eo separari. Circa annum X.um[4] sensi desiderium quoddam studendi; cum enim pastor essem, et mundo destinatus a parentibus non poteram quiescere, et flebam desiderio scholae, ita ut coacti fuerunt parentes contra suam intentionem me mittere ad scholam[5], uidentes[6]
notabilemque progressum in studijs, tum intelligendo, tum et memorando, non potuerunt[7] efficere quominus pergerem in studio Domino promittente[8], et uidentes quod ad nil essem minus idoneus, aut esse uellem, quam ad saecularia negotia.
Studui autem a praeceptore petro *Velli audi*[9], qui non solum catholica, sed et sancta[10] doctrina, vitaque feruentissima sanctitatis sic clarus erat
Dominus ut sponsus animae uoluit quoddam ipsam possidere
Ad scholam minus quia intelligendo et memorando proficiebat prorexit. Ineptus ad secularia erat, ut esse uolebat
Studium apud probum praeceptorem
