Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/12"
Gabriel King (talk | contribs) (→Not proofread: Created page with "Theodidactus. <unclear>Nun</unclear> Deus hoc ipsum facere potuisset, vel per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem purum omnibus, quae naturae eius competer...") |
|||
| (3 intermediate revisions by 3 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | Theodidactus. | + | |
| − | per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem | + | [[Category:APUG 1053 pages]] |
| − | purum omnibus, quae naturae eius competere poterant, | + | ''Theodidactus''. Nam Deus hoc ipsum facere potuisset, vel<lb/> |
| − | donis | + | per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem<lb/> |
| − | enim non erat Dei bonitati consentaneum; | + | purum omnibus, quae naturae eius competere poterant,<lb/> |
| − | quia nulla creatura pura tantae offensae per peccatum | + | donis instructum? ''Cosmiel''. nequaquam, id ipsum<lb/> |
| − | Deo illatae satisfacere poterat. | + | enim non erat Dei bonitati consentaneum; primo <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">quidem</span>,<lb/> |
| − | hominis per Angelum vel hominem facta fuisset, | + | quia nulla creatura pura tantae offensae per peccatum<lb/> |
| − | tantum beneficium creaturae adscribendum fuisset, ac proinde multum divinae gloriae decederet, atque honor | + | Deo illatae satisfacere poterat. Secundo, quia si redemptio<lb/> |
| − | ille maximus, qui Deo | + | hominis per Angelum vel hominem facta fuisset,<lb/> |
| − | fuisset concessus, quod incongruum erat; necessarium | + | tantum beneficium creaturae adscribendum fuisset, ac<lb/> |
| − | itaque fuit, et ita divinae | + | proinde multum divinae gloriae decederet, atque honor<lb/> |
| − | evertendum diaboli regnum, hominemque | + | ille maximus, qui Deo soli conveniebat, naturae creatae<lb/> |
| − | rerum statu educendum, ipsum Verbum aeterni Patris | + | fuisset concessus, quod incongruum erat; necessarium<lb/> |
| − | + | itaque fuit, et ita divinae sapientiae expediebat, ut ad<lb/> | |
| − | offenso Deo Patri satisfaceret, cum | + | evertendum diaboli regnum, hominemque ex tam desperato<lb/> |
| − | + | rerum statu educendum, ipsum Verbum aeterni Patris<lb/> | |
| − | et salus humani generis desperatior. Theodidactus: | + | carne humana indueretur, atque hoc pacto abundantissime<lb/> |
| − | omnia; | + | offenso Deo Patri satisfaceret, cum tanto maiori gloriae<lb/> |
| − | impassibilis in humanae carnis assumptione | + | suae exaltatione, quanto fuerat diaboli tyrannis maior<lb/> |
| − | tot se miseriis subiicere | + | et salus humani generis desperatior. ''<span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">Theodidactus</span>'': Recte<lb/> |
| − | acerbitatem, quam nullus homo in vita mortali passus | + | omnia; sed hoc capere nequeo, quomodo Deus aeternus, immortalis,<lb/> |
| − | est, obtulerit | + | impassibilis in humanae carnis assumptione<lb/> |
| − | sarcinam assumere dignatus sit, pro tanta | + | tot se miseriis subiicere voluerit, usque ad eam dolorum<lb/> |
| − | offensa satisfacere potuisset? coeterum uti divinae personae | + | acerbitatem, quam nullus homo in vita mortali passus<lb/> |
| − | congruum, ita vitam gloriosam et maiestate summa | + | est, obtulerit; an non vel hoc ipso, quod nostrae mortalitatis<lb/> |
| − | + | sarcinam assumere dignatus sit, pro tanta<lb/> | |
| − | humanae vitae propriis praescriptis, | + | offensa satisfacere potuisset? coeterum uti divinae personae<lb/> |
| − | + | congruum, ita vitam gloriosam et maiestate summa<lb/> | |
| − | conveniebat; Cum enim verbum Patris satisfactionem | + | conspicuam in terris omni paupertate et aerumnis<lb/> |
| − | subire deberet, omnis autem satisfactio ex se et | + | humanae vitae propriis praescriptis, transegisset. ''Cosmiel''.<lb/> |
| − | natura | + | Minime hoc divinae providentiae et clementiae<lb/> |
| − | Mundi peccatis per poenosissimam vitam id fieri necesse | + | conveniebat; Cum enim verbum Patris <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">satisfactionem</span><lb/> |
| − | fuit, usque ad opprobriosissimum Crucis tormentum, | + | subire deberet, omnis autem satisfactio ex se et sua<lb/> |
| + | natura poenosa sit, utique ad satisfaciendum pro totius<lb/> | ||
| + | Mundi peccatis per poenosissimam vitam id fieri necesse<lb/> | ||
| + | fuit, usque ad opprobriosissimum Crucis tormentum,<lb/> | ||
quod et subiit, tanta plenitudine et excessu, ut nullum | quod et subiit, tanta plenitudine et excessu, ut nullum | ||
| Footer (noinclude): | Footer (noinclude): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | <references/> | + | <references/> {{TurnPage}} |
Latest revision as of 08:58, 7 June 2024
Theodidactus. Nam Deus hoc ipsum facere potuisset, vel
per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem
purum omnibus, quae naturae eius competere poterant,
donis instructum? Cosmiel. nequaquam, id ipsum
enim non erat Dei bonitati consentaneum; primo quidem,
quia nulla creatura pura tantae offensae per peccatum
Deo illatae satisfacere poterat. Secundo, quia si redemptio
hominis per Angelum vel hominem facta fuisset,
tantum beneficium creaturae adscribendum fuisset, ac
proinde multum divinae gloriae decederet, atque honor
ille maximus, qui Deo soli conveniebat, naturae creatae
fuisset concessus, quod incongruum erat; necessarium
itaque fuit, et ita divinae sapientiae expediebat, ut ad
evertendum diaboli regnum, hominemque ex tam desperato
rerum statu educendum, ipsum Verbum aeterni Patris
carne humana indueretur, atque hoc pacto abundantissime
offenso Deo Patri satisfaceret, cum tanto maiori gloriae
suae exaltatione, quanto fuerat diaboli tyrannis maior
et salus humani generis desperatior. Theodidactus: Recte
omnia; sed hoc capere nequeo, quomodo Deus aeternus, immortalis,
impassibilis in humanae carnis assumptione
tot se miseriis subiicere voluerit, usque ad eam dolorum
acerbitatem, quam nullus homo in vita mortali passus
est, obtulerit; an non vel hoc ipso, quod nostrae mortalitatis
sarcinam assumere dignatus sit, pro tanta
offensa satisfacere potuisset? coeterum uti divinae personae
congruum, ita vitam gloriosam et maiestate summa
conspicuam in terris omni paupertate et aerumnis
humanae vitae propriis praescriptis, transegisset. Cosmiel.
Minime hoc divinae providentiae et clementiae
conveniebat; Cum enim verbum Patris satisfactionem
subire deberet, omnis autem satisfactio ex se et sua
natura poenosa sit, utique ad satisfaciendum pro totius
Mundi peccatis per poenosissimam vitam id fieri necesse
fuit, usque ad opprobriosissimum Crucis tormentum,
quod et subiit, tanta plenitudine et excessu, ut nullum
