Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/321"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
| − | rationem temporis, ego sensi <illegibilis> clare, | + | rationem temporis, ego sensi <<i>illegibilis</i>> clare, |
quod<ref group="text-notes">quod] quam <i>MF</i></ref> | quod<ref group="text-notes">quod] quam <i>MF</i></ref> | ||
exacta<ref group="text-notes">exacta] exactam <i>MF</i></ref> | exacta<ref group="text-notes">exacta] exactam <i>MF</i></ref> | ||
Latest revision as of 11:01, 2 October 2022
f. 153r
rationem temporis, ego sensi <illegibilis> clare,
quod[1]
exacta[2]
Deus exiget rationem temporis, etc.
rationem Deus exacturus sit
rationem[3]
temporis ipse scilicet, qui solus tempus nobis dare potest, alius quispiam potest exigere rationem aliarum rerum, quas ipse mihi tradiderit, sed Deus etiam temporis, quod nemo umquam dare, neque
prolongare[4]
potest, rationem petet, sicut et caeterarum rerum omnium, quas ipse dederit.
Circa dies carnispriuij ego sensi satis graue pondus tristitiarum ex meis humanis imperfectionibus
praecedentium[5],
et non iam ex ipsis imperfectionibus, sed potius ex ipsarum consideratione, quae mihi
suggerebat[6]
more iam diu solito per spiritum non principalem, sed potius per meum humanum,
et[7]
proprium, aut per illum, qui
datus est mihi[8]
ad colafizationem
exercitatiuam[9].
Fui igitur in hoc tempore multum
remissus[10],
distractus et abstractus a uiuis atque intimis
_______________
