Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/12"
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
[[Category:APUG 1053 pages]] | [[Category:APUG 1053 pages]] | ||
| − | ''Theodidactus''. Nam Deus hoc ipsum facere potuisset, vel | + | ''Theodidactus''. Nam Deus hoc ipsum facere potuisset, vel<lb/> |
| − | per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem | + | per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem<lb/> |
| − | purum omnibus, quae naturae eius competere poterant, | + | purum omnibus, quae naturae eius competere poterant,<lb/> |
| − | donis instructum? Cosmiel. nequaquam, id ipsum | + | donis instructum? ''Cosmiel''. nequaquam, id ipsum<lb/> |
| − | enim non erat Dei bonitati consentaneum; | + | enim non erat Dei bonitati consentaneum; primo <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">quidem</span>,<lb/> |
| − | quia nulla creatura pura tantae offensae per peccatum | + | quia nulla creatura pura tantae offensae per peccatum<lb/> |
| − | Deo illatae satisfacere poterat. | + | Deo illatae satisfacere poterat. Secundo, quia si redemptio<lb/> |
| − | hominis per Angelum vel hominem facta fuisset, | + | hominis per Angelum vel hominem facta fuisset,<lb/> |
| − | tantum beneficium creaturae adscribendum fuisset, ac proinde multum divinae gloriae decederet, atque honor | + | tantum beneficium creaturae adscribendum fuisset, ac<lb/> |
| − | ille maximus, qui Deo | + | proinde multum divinae gloriae decederet, atque honor<lb/> |
| − | fuisset concessus, quod incongruum erat; necessarium | + | ille maximus, qui Deo soli conveniebat, naturae creatae<lb/> |
| − | itaque fuit, et ita divinae | + | fuisset concessus, quod incongruum erat; necessarium<lb/> |
| − | evertendum diaboli regnum, hominemque ex tam desperato | + | itaque fuit, et ita divinae sapientiae expediebat, ut ad<lb/> |
| − | rerum statu educendum, ipsum Verbum aeterni Patris | + | evertendum diaboli regnum, hominemque ex tam desperato<lb/> |
| − | + | rerum statu educendum, ipsum Verbum aeterni Patris<lb/> | |
| − | offenso Deo Patri satisfaceret, cum | + | carne humana indueretur, atque hoc pacto abundantissime<lb/> |
| − | + | offenso Deo Patri satisfaceret, cum tanto maiori gloriae<lb/> | |
| − | et salus humani generis desperatior. Theodidactus: | + | suae exaltatione, quanto fuerat diaboli tyrannis maior<lb/> |
| − | omnia; | + | et salus humani generis desperatior. ''<span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">Theodidactus</span>'': Recte<lb/> |
| − | impassibilis in humanae carnis assumptione | + | omnia; sed hoc capere nequeo, quomodo Deus aeternus, immortalis,<lb/> |
| − | tot se miseriis subiicere voluerit, usque ad eam dolorum | + | impassibilis in humanae carnis assumptione<lb/> |
| − | acerbitatem, quam nullus homo in vita mortali passus | + | tot se miseriis subiicere voluerit, usque ad eam dolorum<lb/> |
| − | est, obtulerit | + | acerbitatem, quam nullus homo in vita mortali passus<lb/> |
| − | sarcinam assumere dignatus sit, pro tanta | + | est, obtulerit; an non vel hoc ipso, quod nostrae mortalitatis<lb/> |
| − | offensa satisfacere potuisset? coeterum uti divinae personae | + | sarcinam assumere dignatus sit, pro tanta<lb/> |
| − | congruum, ita vitam gloriosam et maiestate summa | + | offensa satisfacere potuisset? coeterum uti divinae personae<lb/> |
| − | conspicuam in terris omni paupertate et aerumnis | + | congruum, ita vitam gloriosam et maiestate summa<lb/> |
| − | humanae vitae propriis praescriptis, transegisset. Cosmiel. | + | conspicuam in terris omni paupertate et aerumnis<lb/> |
| − | + | humanae vitae propriis praescriptis, transegisset. ''Cosmiel''.<lb/> | |
| − | conveniebat; Cum enim verbum Patris satisfactionem | + | Minime hoc divinae providentiae et clementiae<lb/> |
| − | subire deberet, omnis autem satisfactio ex se et | + | conveniebat; Cum enim verbum Patris <span class="abbreviation" style="text-decoration: underline dotted" title="">satisfactionem</span><lb/> |
| − | natura | + | subire deberet, omnis autem satisfactio ex se et sua<lb/> |
| − | Mundi peccatis per | + | natura poenosa sit, utique ad satisfaciendum pro totius<lb/> |
| − | fuit, usque ad | + | Mundi peccatis per poenosissimam vitam id fieri necesse<lb/> |
| + | fuit, usque ad opprobriosissimum Crucis tormentum,<lb/> | ||
quod et subiit, tanta plenitudine et excessu, ut nullum | quod et subiit, tanta plenitudine et excessu, ut nullum | ||
Latest revision as of 09:58, 7 June 2024
Theodidactus. Nam Deus hoc ipsum facere potuisset, vel
per Seraphinum aliquem excellentioris doni, aut per hominem
purum omnibus, quae naturae eius competere poterant,
donis instructum? Cosmiel. nequaquam, id ipsum
enim non erat Dei bonitati consentaneum; primo quidem,
quia nulla creatura pura tantae offensae per peccatum
Deo illatae satisfacere poterat. Secundo, quia si redemptio
hominis per Angelum vel hominem facta fuisset,
tantum beneficium creaturae adscribendum fuisset, ac
proinde multum divinae gloriae decederet, atque honor
ille maximus, qui Deo soli conveniebat, naturae creatae
fuisset concessus, quod incongruum erat; necessarium
itaque fuit, et ita divinae sapientiae expediebat, ut ad
evertendum diaboli regnum, hominemque ex tam desperato
rerum statu educendum, ipsum Verbum aeterni Patris
carne humana indueretur, atque hoc pacto abundantissime
offenso Deo Patri satisfaceret, cum tanto maiori gloriae
suae exaltatione, quanto fuerat diaboli tyrannis maior
et salus humani generis desperatior. Theodidactus: Recte
omnia; sed hoc capere nequeo, quomodo Deus aeternus, immortalis,
impassibilis in humanae carnis assumptione
tot se miseriis subiicere voluerit, usque ad eam dolorum
acerbitatem, quam nullus homo in vita mortali passus
est, obtulerit; an non vel hoc ipso, quod nostrae mortalitatis
sarcinam assumere dignatus sit, pro tanta
offensa satisfacere potuisset? coeterum uti divinae personae
congruum, ita vitam gloriosam et maiestate summa
conspicuam in terris omni paupertate et aerumnis
humanae vitae propriis praescriptis, transegisset. Cosmiel.
Minime hoc divinae providentiae et clementiae
conveniebat; Cum enim verbum Patris satisfactionem
subire deberet, omnis autem satisfactio ex se et sua
natura poenosa sit, utique ad satisfaciendum pro totius
Mundi peccatis per poenosissimam vitam id fieri necesse
fuit, usque ad opprobriosissimum Crucis tormentum,
quod et subiit, tanta plenitudine et excessu, ut nullum
