Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/223"
ArchivesPUG (talk | contribs) m (→top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>) |
|||
| Header (noinclude): | Header (noinclude): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| + | {{TurnPage}} | ||
| + | <br> | ||
| + | <p style="float:right"><span style="color:Blue"> | ||
| + | f. 104r | ||
| + | </span></p> | ||
| + | <br> | ||
| + | {{Sidenotes begin|side=right}} | ||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
[[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | [[Category:Fabro pages]][[Category:Fabro pages not proofread]] | ||
| − | 156. | + | <div style="text-align:justify"> |
| + | |||
| + | |||
| + | et hinc fit ut in orationibus frequenter desideremus etiam ea quae non sunt futura, et ea quae sunt supra uires nostras, et ea quoque quae impossilnle est naturaliter fieri; et haec non displicent Deo, a quo immittuntur, ad quem ordinantur, et in cuius spiritu sentiuntur; imo ipse sic excitat nos ad fidem, ad spem et ad charitatem non solum internam, sed ad ipsius quoque pia opera; facit autem saepe nos desiderare ea summa, uidere et sperare, ut saltem mediocria absque pigritia et diffidentia operemur. [Quandoque et [sic] ut apprehendamus bona, et favores qui nos possibiliter contingunt et accidere possunt. Quandoque vero accidit contrarium, scilicet ut apprehendamus mala quae nobis tantum possibiliter imminent. In priore dispositione, cavendum ne elevemur supra modum; in posteriore, ne deiiciamur plusquam oportet. Bonus spiritus noster utrumque horum temporum in alterius remedium novit ajiplicare: id est abundantiam contra penuriam; penuriam contra abundantiam. Malus autem spiritus ex utroque malum nostrum efficere nititur, nempe elationem atque praesumptionem ex abundantia, et pusil lanimitatem atque deiectionem boni animi ex penuria] *. | ||
| + | 156. Tu frequenter, dum ad teijisum et ad ea quae exte rius apparent respicis, credis te nihil posse, nihil scire, neque jK)sse sperare erga proximos. Dominus autem, in contrarium te in Spiritu suo ducens, ostendit innumera quae facilia factu apud ipsum indentur; dat quoque spt;m | ||
| + | |||
| + | <br> | ||
| + | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
| + | _______________ | ||
| + | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Revision as of 09:00, 25 August 2021
f. 104r
et hinc fit ut in orationibus frequenter desideremus etiam ea quae non sunt futura, et ea quae sunt supra uires nostras, et ea quoque quae impossilnle est naturaliter fieri; et haec non displicent Deo, a quo immittuntur, ad quem ordinantur, et in cuius spiritu sentiuntur; imo ipse sic excitat nos ad fidem, ad spem et ad charitatem non solum internam, sed ad ipsius quoque pia opera; facit autem saepe nos desiderare ea summa, uidere et sperare, ut saltem mediocria absque pigritia et diffidentia operemur. [Quandoque et [sic] ut apprehendamus bona, et favores qui nos possibiliter contingunt et accidere possunt. Quandoque vero accidit contrarium, scilicet ut apprehendamus mala quae nobis tantum possibiliter imminent. In priore dispositione, cavendum ne elevemur supra modum; in posteriore, ne deiiciamur plusquam oportet. Bonus spiritus noster utrumque horum temporum in alterius remedium novit ajiplicare: id est abundantiam contra penuriam; penuriam contra abundantiam. Malus autem spiritus ex utroque malum nostrum efficere nititur, nempe elationem atque praesumptionem ex abundantia, et pusil lanimitatem atque deiectionem boni animi ex penuria] *.
156. Tu frequenter, dum ad teijisum et ad ea quae exte rius apparent respicis, credis te nihil posse, nihil scire, neque jK)sse sperare erga proximos. Dominus autem, in contrarium te in Spiritu suo ducens, ostendit innumera quae facilia factu apud ipsum indentur; dat quoque spt;m
_______________
