Difference between revisions of "Page:APUG 1053.djvu/18"
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 7: | Line 7: | ||
ut illa omnem humani intellectus sublimitatem longe<lb/> | ut illa omnem humani intellectus sublimitatem longe<lb/> | ||
excedat, quam et nos Angelicae potestates obstupescimus<lb/> | excedat, quam et nos Angelicae potestates obstupescimus<lb/> | ||
| − | et admiramur, haeremus attoniti, ineffabile | + | et admiramur, haeremus attoniti, ineffabile divinae<lb/> |
<del>potentiae</del> omnipotentiae opus cum timore et tremore<lb/> | <del>potentiae</del> omnipotentiae opus cum timore et tremore<lb/> | ||
adoramus. Quid enim mirabilius, quam quod<lb/> | adoramus. Quid enim mirabilius, quam quod<lb/> | ||
| Line 25: | Line 25: | ||
limo vestro coniungeret, ut hoc pacto in unitate personae<lb/> | limo vestro coniungeret, ut hoc pacto in unitate personae<lb/> | ||
sibi invicem unirentur Deus et homo, tanta sublimitas,<lb/> | sibi invicem unirentur Deus et homo, tanta sublimitas,<lb/> | ||
| − | < | + | tantae vilita<del>s</del>ti, tanta maiestas <del>et</del> tantae infirmita<del>s</del>ti;<lb/> |
nihil enim Deo sublimius, nihil limo, qui homo est, vilius;<lb/> | nihil enim Deo sublimius, nihil limo, qui homo est, vilius;<lb/> | ||
tanta tamen dignatione Deus descendit in limum,<lb/> | tanta tamen dignatione Deus descendit in limum,<lb/> | ||
Latest revision as of 12:07, 21 June 2024
nobis, ita soli Deo pervio artificio in unum
ineffabili mysterio coniunguntur, ut proinde vel ex hoc
capite altissimam humanae naturae dignitatem colligas:
Siquidem scire debes, tantam divinae dignitationis
in humanae naturae assumptione profunditatem esse,
ut illa omnem humani intellectus sublimitatem longe
excedat, quam et nos Angelicae potestates obstupescimus
et admiramur, haeremus attoniti, ineffabile divinae
potentiae omnipotentiae opus cum timore et tremore
adoramus. Quid enim mirabilius, quam quod
Deus post tam detestandam scelerum enormitatem, qua
offendebatur omnibus pene momentis, post tantam ingratitudinem
mortalium, caecitatemque mentis intolerabilem;
cum nihil in iis, quam demeritum, perfidiam,
impietatem, contemptum Dei, stultam idololatriae insaniam
reperiret, tanta tamen dignatione et condescendentia
humanum genus inimicum, per indissolubile
vinculum non amoris duntaxat, sed et unionis intimae
et ineffabilis, ne saltem amplius homo ab eo fugeret,
unire sibi complacuit, nec tantum unire sibi complacuit,
sed ut abundantiori gloria eos exaltaret, seipsam
maiestas illa immensa in vestrae contraxit carnis
angustias, ut id quod optimum habebat, seipsum scilicet
limo vestro coniungeret, ut hoc pacto in unitate personae
sibi invicem unirentur Deus et homo, tanta sublimitas,
tantae vilitasti, tanta maiestas et tantae infirmitasti;
nihil enim Deo sublimius, nihil limo, qui homo est, vilius;
tanta tamen dignatione Deus descendit in limum,
et cum tanta dignitate limus ascendit in Deum, ut
quicquid fecit Deus, limus fecisse dicatur, et quicquid
limus pertulit, Deus in illa pertulisse censeatur. Theodidactus.
Aperte video, neminem nosse, nec ad plenum nosse
posse, quid boni ad gratiam, quid congruentiae ad sapientiam,
