f. 153r
rationem temporis, ego sensi d clare,
quod[1]
exacta[2]
Deus exiget rationem temporis etc.
rationem Deus exacturus sit
rationem[3]
temporis ipse scilicet, qui solus tempus nobis dare potest, alius quispiam potest exigere rationem aliarum rerum, quas ipse mihi tradiderit, sed Deus etiam temporis, quod nemo umquam dare, neque
prolongare[4]
potest, rationem petet, sicut et caeterarum rerum omnium, quas ipse dederit.
Circa dies carnispriuii ego sensi satis grave pondus tristitiarum ex meis humanis imperfectionibus
praecedentium[5],
et non iam ex ipsis imperfectionibus, sed potius ex ipsarum consideratione, quae mihi
suggerebat[6]
more iam diu solito per spiritum non principalem, sed potius per meum humanum,
et[7]
proprium, aut per illum, qui
datus est mihi[8]
ad colafizationem
exercitativam[9].
Fui igitur in hoc tempore multum
remissus[10],
distractus, et abstractus a vivis atque, inti=
_______________
