f. 146v
per ipsum Iesum Christum Dominum nostrum.
Post missam venerunt mihi in mentem varii usus
salutare[1]
propter quos
se[2]
nobis dederit et nobis a Patre datus fuerit, datus est enim in medicinam, in cibum, in potum, in hostiam, in maedicum, in sacerdotem, in
reparationem[3],
et denique (quod est gravius) dedit se ut occideretur a nobis, et ut fieret sibi quicquid voluerint homines
mali[4].
Hic igitur dolebam ex animo, quod ego nullo adhuc modo satis bene me
ipsum[5]
dederim, ut de me faceret quicquid
vellet[6],
aut voluerit, sive per vitam, sive per mortem, rogabam itaque
iam, ut[7]
me
et[8]
opera mea uteretur omni modo, qui sibi videatur ad gloriam suam, et utilitatem proximorum meorum, et ad salutem animae meae, et ut
quicquid[9]
dat, et dederit, et dedit mihi, et caeteris omnibus velle cogitare, et sentire, det aliquando perficere ante mortem iuxta ordinem suae voluntatis,
et[10]
sapientiae.
Pos[t]
factum[11]
Epiphaniae die
_______________
- ↑ salutare] salutares MF
- ↑ se] sese MF [p. 607]
- ↑ reparationem] reparatorem et add. in vitam denique corporis et animae, in mortem, in resurrectionem MF
- ↑ mali] add. etc. MF
- ↑ ipsum] ipsi MF
- ↑ vellet] velit MF
- ↑ iam ut] ut iam iam MF
- ↑ et] omni MF
- ↑ quicquid] add. ipse MF
- ↑ et] ac MF
- ↑ factum] festum MF
