vetitosque nulli linquere extorrem iubet
Romae penates. Irritum ô iussum, potes
miser exulare caeteris, tibi nequis!
Remota quamvis exulem tellus alat,
desserta condat insula, recondat specus,
tibi semper aderis. Carnifex absit licet
frequensque tortor, ipse poenarum ferax
animus flagello quatiet interno iecur.
Ut alia taceant ora, perstringar tamen
dicarque saepe mentis interno probro
fallax amici proditor, mendax, levis,
fidei sepulchrum, barbarus laethi artifex,
temptor Tonantis, ore periuro sacer,
telluris odium, saeculi crimen mei.
Sic obloqueris intus infamis tibi
tuique longos sceleris annales leges.
O foeda noxa, o luctus, o tristis dolor!
NIG. -O foeda 92.[1] noxa, o luctus, o tristis dolor!
NAV. -Quis maestus isto redditur ab antro sonus?
Num forte luctus quispiam deflet meos?
NIG. -Meosne quisquam deflet? Heu dirum nefas,
heu, heu, Navarre, periimus, periit salus!,
vitam quid vltra ducere probrosam iuvat?
NAV. -Vitae probrosae taedet, o taedet, Nigri.
Dehiscat utinam terra, vel*[2] lapsae vetus
urbis ruina rudere sepultum obruat
paries vetusta labere. O saxum cade
Infame mereor funus, o aliquis rudi
inscribe tumbae: Saeculi hic probum iacet
NIG. -Quid poscis, amens? Rudus annosum cadat,
