Difference between revisions of "Page:FC 1042.djvu/67"
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
| − | esse necessarium quod pra[e]dicaretur quando enim subditi fuissent inducti ad gradum suae uerae obedientiae humilitatis et<ref group="text-notes">et] <i>om.</i> <i>MF</i></ref> subiectionis, et reuerentiae suorum maiorum, Dominus noster se applicaret, eisque daret pastores iuxta cor suum, e contra uero dici potest de non disposito ad recognoscendum bonum, quod mereatur eo priuari, et {{Right sidenote|qui non est factus seruus, non metteur sibi dari dominum | + | esse necessarium quod pra[e]dicaretur quando enim subditi fuissent inducti ad gradum suae uerae obedientiae humilitatis et<ref group="text-notes">et] <i>om.</i> <i>MF</i></ref> subiectionis, et reuerentiae suorum maiorum, Dominus noster se applicaret, eisque daret pastores iuxta cor suum, e contra uero dici potest de non disposito ad recognoscendum bonum, quod mereatur eo priuari, et {{Right sidenote|qui non est factus seruus, non metteur sibi dari dominum cuius bonitate possit aut sciat ipse fieri.}}qui nondum factus est<ref group="text-notes">factus est] est factus <i>MF</i></ref> seruus, non meretur sibi dari dominum, cuius bonitate possit, aut sciat ipse fieri<ref group="text-notes">fieri] frui <i>MF</i></ref>, unde et sperandum est, quod quando subditi, aut saltem electi, consecuti<ref group="text-notes">consecuti] assecuti <i>MF</i></ref> fuerunt<ref group="text-notes">fuerunt] fuerint <i>MF</i></ref> talem humilitatem, patientiam, et charitatem, quae sufficit ad honorandum, seruiendum, et tollerandum quemcumque maiorem suum, quantumlibet malum, non omittendo<ref group="text-notes">omittendo] amittendo <i>MF</i></ref> bonam uoluntatem, sed crescendo |
<br> | <br> | ||
{{reflist|group=comment-notes}} | {{reflist|group=comment-notes}} | ||
_______________ | _______________ | ||
{{reflist|group=text-notes}} | {{reflist|group=text-notes}} | ||
Revision as of 05:53, 28 May 2021
f. 26r
esse necessarium quod pra[e]dicaretur quando enim subditi fuissent inducti ad gradum suae uerae obedientiae humilitatis et[1] subiectionis, et reuerentiae suorum maiorum, Dominus noster se applicaret, eisque daret pastores iuxta cor suum, e contra uero dici potest de non disposito ad recognoscendum bonum, quod mereatur eo priuari, et
qui non est factus seruus, non metteur sibi dari dominum cuius bonitate possit aut sciat ipse fieri.
qui nondum factus est[2] seruus, non meretur sibi dari dominum, cuius bonitate possit, aut sciat ipse fieri[3], unde et sperandum est, quod quando subditi, aut saltem electi, consecuti[4] fuerunt[5] talem humilitatem, patientiam, et charitatem, quae sufficit ad honorandum, seruiendum, et tollerandum quemcumque maiorem suum, quantumlibet malum, non omittendo[6] bonam uoluntatem, sed crescendo
_______________
