Page:EBC 1613 11 19 1342.pdf/1

Ill.^me ac R.^me Domine.
Ill^mae D. V. Litteras accepi, legique quas ad P. Robertum Nobilem miserat. Ex lis intellexi Madureae missionis negotia non satis explorata eo pervenisse; quod minus mirum mihi accidit intelligenti earum rerum notitiam ab iis qui non satis eas penetrarunt esse delatam. Ac in primis Ill.^ma D. V. sciar oportet P. Robertum Nobilem nihil hactenus non solum sine superiorum suorum, sed neque sine mea auctoritate fecisse. Ego vero nihil inconsultis Societatis nostrae theologis statui, quam etiam rationem in omnibus P. Albertus Laercius hijus Provinciae tum Praepositus Provincialis accurate servavit. Illi porro theologi quorum auctoritatem P. Roberto adversari Ill.^ma D. V. scribit Goensis Provinciae sunt, quos nihil mirum est non satis enucleate locutos, cum responderint ad eum modum quo fuore consulti, ab eo qui res Madureas nec satis norat, nec satis fideliter retulerat, ut videre poterit Ill.^ma D. V. ex brevi tractatu, quem hic inclusum mitto; ad eum ac simul ad R. P. N. litteras fusiores me refero; solum affirmo Ill.^mae D. V. nihil in Madureae missionis negotiis esse periculi aut scandali nec fuisse; neque inter Patres illius missionis ac reliquos est animorum ulla dissensio. Omnes eam expeditionem laudant, omnes necessarium et unicum divinae bonitatis inventum ad hanc gentem Christi lege imbuendam judicant; ac si forte paucorum est discors in opinando concordia, non nulla minutiora tangit, quae ita temperate nun mihi videntur, ut nulli, qui quidem sit rei apud ethnicos christianae promovendae peritus et bene affectus, justus obloquendi titulus relictus esse videatur.