193
Frangola Emmanuel Du�nns � Bellarmin.
193
Salamanque, Novembre 1601.
/ Nonnullorum rumor falso quidem sparaua, Card�nalis amplis sime, bisce diebus in hac praesertim Salmanticensi alma literarum schola, plurimum procul dubio animos centra nostrum Patrem Doctorem Ludovicum de Molina,et centra librum ejus de concordia gratiae ^ ^ c u m nostro libero arbitrio, non sine offensione multorum concitavit. Etenim doctrinam a viro doctissimo pariter et piissimo editam, a gravissimis Patribus Inquisitoribus supremi in Lusitania senatus unanimi consensu approbatam, jam publica sententia damnatam fuisse Romae, et gravissima nota inustam, falsus iste et vulgaris ignoran- tium rumor dispersit. Quem cum sua ipsius falsitate opprimi disperdique velimus, illud buie nostro Salmanticensi Collegio,tibi dedi tissimo, visum est,ut praesentes assertione^ex praedicto libro congererem, et publice in bac nostrorum scbola disputarem. Cum vero � imparem me tanto oneri,et infirmum piane ad tantarum rerum defensionem conspiciam, firmus mibi patronus quaerendus fuit. Inveni statim. Tu enim unus,Illustrissime Cardinalis, statim occurristi qui et veritatis es quam amicissimus,et justitiae patronus, Cuique baec, quam defendendam suscepi^ notissimum est, quam indigna sit censura ab istis dispersa. Deinde cum tibi,quantum filli optimo parenti, tantum nos debere fatemur, filli obsequentissimi fiducia erga amantissimum nostrae Societatis Patronum, bas tibi conclusiones consacrare sum ausus, ut tanto patrocinio munitae expugnari non valeant. Accipe igitur illas,qua soles, benignitate ut et me et veritatem,quam nosti, tua tanta defensione tuearis. Vale nostrae societatis decus et ornamentum, et magno Ecclesiae bono in longissimos annos tua felicitar vita conservetur. Quaestio tbeologica. Utrum contingere possit, ut cum aequalibus quxiliis gratiae antecedentibus unus de facto convertatur, alius vero non?
