Difference between revisions of "Page:EBC 1601 11 0193.pdf/1"
(→Not proofread: Created page with "Category:EBC Letters Category:EBC Not proofread 193 Frangola Emmanuel Du�nns � Bellarmin. 193 Salamanque, Novembre 1601. / Nonnullorum rumor falso quidem spara...") |
ArchivesPUG (talk | contribs) m (→top: added Template:TurnPage, replaced: <references/> → <references/> {{TurnPage}}) |
||
| (7 intermediate revisions by 4 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
[[Category:EBC Letters]] | [[Category:EBC Letters]] | ||
| − | [[Category:EBC | + | [[Category:EBC Proofread]][[Category:EBC Pages]] |
| − | + | Nonnullorum rumor falso quidem sparsus, Cardinalis amplissime, bisce diebus in hac praesertim Salmanticensi alma literarum schola, plurimum procul dubio animos contra nostrum Patrem Doctorem [[Name::Luis de Molina|Ludovicum de Molina]], et contra librum ejus de concordia gratiae cum nostro libero arbitrio, non sine offensione multorum concitavit. Etenim doctrinam a viro doctissimo pariter et piissimo editam, a gravissimis Patribus Inquisitoribus supremi in Lusitania senatus unanimi consensu approbatam, jam publica sententia damnatam fuisse Romae, et gravissima nota inustam, falsus iste et vulgaris ignorantium rumor dispersit. Quem cum sua ipsius falsitate opprimi disperdique velimus, illud huic nostro Salmanticensi Collegio, tibi deditissimo, visum est, ut praesentes assertione ex praedicto libro congererem, et publice in hac nostrorum scbola disputarem. Cum vero imparem me tanto oneri, et infirmum piane ad tantarum rerum defensionem conspiciam, firmus mihi patronus quaerendus fuit. Inveni statim. Tu enim unus, Illustrissime Cardinalis, statim occurristi qui et veritatis es quam amicissimus, et justitiae patronus, Cuique haec, quam defendendam suscepi, notissimum est, quam indigna sit censura ab istis dispersa. Deinde cum tibi, quantum filii optimo parenti, tantum nos debere fatemur, filii obsequentissimi fiducia erga amantissimum nostrae Societatis Patronum, has tibi conclusiones consacrare sum ausus, ut tanto patrocinio munitae expugnari non valeant. Accipe igitur illas, qua soles, benignitate ut et me et veritatem, quam nosti, tua tanta defensione tuearis. Vale nostrae societatis decus et ornamentum, et magno Ecclesiae bono in longissimos annos tua felicitar vita conservetur.<lb/> | |
| − | + | Quaestio theologica.<lb/> | |
| − | + | Utrum contingere possit, ut cum aequalibus auxiliis gratiae antecedentibus unus de facto convertatur, alius vero non? | |
| − | + | <pb/> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| Footer (noinclude): | Footer (noinclude): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
| − | <references/> | + | <references/> {{TurnPage}} |
Latest revision as of 13:13, 6 May 2020
Nonnullorum rumor falso quidem sparsus, Cardinalis amplissime, bisce diebus in hac praesertim Salmanticensi alma literarum schola, plurimum procul dubio animos contra nostrum Patrem Doctorem Ludovicum de Molina, et contra librum ejus de concordia gratiae cum nostro libero arbitrio, non sine offensione multorum concitavit. Etenim doctrinam a viro doctissimo pariter et piissimo editam, a gravissimis Patribus Inquisitoribus supremi in Lusitania senatus unanimi consensu approbatam, jam publica sententia damnatam fuisse Romae, et gravissima nota inustam, falsus iste et vulgaris ignorantium rumor dispersit. Quem cum sua ipsius falsitate opprimi disperdique velimus, illud huic nostro Salmanticensi Collegio, tibi deditissimo, visum est, ut praesentes assertione ex praedicto libro congererem, et publice in hac nostrorum scbola disputarem. Cum vero imparem me tanto oneri, et infirmum piane ad tantarum rerum defensionem conspiciam, firmus mihi patronus quaerendus fuit. Inveni statim. Tu enim unus, Illustrissime Cardinalis, statim occurristi qui et veritatis es quam amicissimus, et justitiae patronus, Cuique haec, quam defendendam suscepi, notissimum est, quam indigna sit censura ab istis dispersa. Deinde cum tibi, quantum filii optimo parenti, tantum nos debere fatemur, filii obsequentissimi fiducia erga amantissimum nostrae Societatis Patronum, has tibi conclusiones consacrare sum ausus, ut tanto patrocinio munitae expugnari non valeant. Accipe igitur illas, qua soles, benignitate ut et me et veritatem, quam nosti, tua tanta defensione tuearis. Vale nostrae societatis decus et ornamentum, et magno Ecclesiae bono in longissimos annos tua felicitar vita conservetur.
Quaestio theologica.
Utrum contingere possit, ut cum aequalibus auxiliis gratiae antecedentibus unus de facto convertatur, alius vero non?
---page break---
