Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/77

93° Libertas Christiana in tribus consistit: primum, ut cum fiducia iustificationis nulla legis et operum ratio habeatur, alterum, utopera bona fiant non tamquam examinanda ad regula legis, sed tamquam certo acceptanda a Deo, qualiacumque sint, tertium, ut omnium externarum rerum usus habeatur pro indifferenti, ita ut nulla religione quis tangatur, sive eas usurpet sive non: lib. 3 cap. 19 <par> 2, 4 et 7. ic accipitur porta illa lata, quae ducit ad perditionem, et non solum licebit iam carnibus vesci feria sexta, sed etiam omittere baptismum, sacram commmunionem, etc., omnia enim talia res externae sunt.
94° Fidelium conscientiae propter libertatem a Christo sibi donatam omnium hominum potestate [sunt] exempta: lib. 3 cap. 19 <par> 14. Quid igitur apostolus ad Rom. 13 iubet: ut oboediamus principibus non solum propter naturam, sed etiam propter conscientiam?
95° Prophetia quae Baruch inscibitur, incerti est authoris: lib. 3 cap. 20 <par> 8. Nos potius conciliis sacris Florentino et Tridentino credimus.
96° In Sampsone cum ait: ”Robora me Domine, ut ultionem sumam de inimicis meis, vitiosa cupiditas vindictae damnata est: lib. 3 cap. 20 <par> 15. Longe aliter docet Augustinus lib. 1 Civit. cap. 21, ubi Sampsoni divinitus inspiratum dicit ut sic ageret.
97° Christus sanctuarium Dei ingressus ad consummationem usque saeculorum solus populi eminus in atrio residentis vota ad DEum defert: lib. 3 35 cap. 20 <par> 20. Ergo nec sanctissima Deipara nec ullus aliorum sanctorum in coelum ingredi potuit. Vae tibi, hostis Sanctorum!
98° Non minus profanatur Christi intercessio, dum mortuorum precibus et meritis miscetur, quam si ea penitus omissa soli mortui in ore erunt, quod faciunt papistae, in quorum litaniis, hymnis et orationibus sanctis mortuis honor defertur, nulla Christi mentione facta: lib. 3 cap. 20 <par> 21. Perge mendax hostis Sanctorum, nonne litaniae inchoantur per: Christe eleyson, et similiter finiuntur? Nonne omnes hymni terminantur per: glora tibi Domine?
99° Horrendum est sacrilegium, in quo plurimi sanctos et salutis suae praedices invocant: lib. 3 cap. 20 <par> 22. At D. Basilius in oratione in martyres hoc sacrilegium non timuit, ubi sanctos martyres communes humani generis custodes appellavit, et legatos apud Deum potentissimos.
100° Nulla nobis cum sanctis mortuis esse potest commercium, ac ne illis quidem nobiscum, cum illi nec videant nec audiant quid agamos vel dicamus, etsi una nobiscum fide coniuncti sunt: lib. 3 cap. 20 <par> 24. Rursum sanctos gloria et beatitudine frui negat Calvinus, quibus adhuc fidem tribuit, quae propria est viatorum. Patetur in haec eadem <par> Calvinus, quod sancti forte orant in genere pro omnibus eletis, sed nullo modo admittit, quod in particulari pro isto vel illo supplicent.
101° Easdem preculas iterare, quod fit in papatu, est tempus frustra terere et Deum pueriliter illudere: lib. 3 cap. 20 <par> 29