Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/76

From GATE
This page has been proofread


f. 350v



tare, cum defuncta esset, ille autem temere id fecerit et ab aliis fieri voluerit. Sed vae tibi, hostis sanctorum.
81° Opus de historia Macchabaeorum liber canonicus non est: lib. 3 cap. 5 ¶ 8. Longe aliter Cyprianus in lib. de exhortatione martyrii circa finem.
82° Superstitione et praepostero zelo non caruit factum Iudae Macchabaei, quod oblationem iussit pro mortuis in Ierusalem fieri: lib. 3 cap. 5 ¶ 8. Perge, fidelis Manichaee, facta Sanctorum Veteris Testamenti carpere.
83° Ante 1300 annos usu receptum fuit, ut precationes fierent pro defunctis, sed veteres fateor in errorem lapsos fuisse: lib. 3 cap. 5 ¶ 10. Nonne haec sola confessio sufficit, ut incredibilis temeritatis fuisse Calvinus ab omnibus credatur?
84° Iustificatio est acceptio, qua Deus nos in gratiam receptos pro iustis habet, eaque in peccatorum remissione ac iustitiae Christi imputatione sita est: lib. 3 cap. 11 ¶ 2. At Apocal. ultimo sic accipi non potest cum dicit: Qui iustus est, iustificetur adhuc, qui nocet, noceat adhuc.
85° Cum iustitia fidei nullo modo sociari potest operum iustitia, nec solum opera quae fiunt naturae viribus, sed omnia alia quovis ornantur titulo, excludit fidei iustitia: lib. 3 cap. 11 ¶ 13 et 14. At Tom. 3: factores legis iustificantur apud Deum, et Iacob. 2: ex operibus iustificatur homo, non ex fide tantum.
86° Ac ne Augustini quidem sententia per omnia recipienda est, qui gratiam ad iustificationem requirit, qua in vitae novitatem per Spiritum regeneramur: lib. 3 cap. 11 ¶ 15. Hic etiam Augustinus deficit, quem solum sibi servare solet. 87° Omnia hominum opera, si secundum dignitatem considerantur, nihil nisi inquinamenta sunt et sordes, nec ullum a sanctis exire potest opus, quod non meratur iustam opprobrii mercedem: lib. 3 cap. 12 ¶ 4 et cap. 14 ¶ 4. Ergo apostolorum praedicatio, martyrum praecatio, Deiparae preces et similia omnia inquinamenta et sordes fuerunt? O linguam praescindendam!
88° Perniciosam hypocrisin docuerunt qui haec duo simul iniunxerunt: humiliter coram Deo de nobis sentiendum et iustitiam nostram aliquo loco habendam, ita ut in ea aliqua fiducia constitui possit: lib. 3 cap. 12 ¶ 4,5 et 6 et cap. 14 ¶ 16. Apostolus autem haec duo simul iniunxit, qui cum nihil se esse sine Dei gratia sentiret, tamen addit et dicit: Bonum certamen certavi, de reliquo reposita est mihi corona iustitiae.
89° Abraham aliquando idolis inservivit: lib. 3 cap. 14 ¶ 11.
90° Nulla ei [ø] possibilia esse opera supererogationis, quum teneatur homo propter Deum facere quidquid ullo modo possit: lib. 3 cap. 14 ¶ 14.
91° Usi sunt, fateor, passim vetusti Patres nomine meriti, sed utinam voculae unius abusu erroris materiam posteris non praebuissent. Qui autem primus nomen meriti humanis operibus ad Dei iudicium comparatis aptavit, fidei sinceritati pessime consuluit: lib. 3 cap. 14 ¶ 2 et seqq. Si nimirum semper tibi similis Patres veteres superbissime contemnis, sed impudentissimum mendacium affinxit ibidem ¶ 6, cum ait catholicos docere moralia opera facere homines gratiosos Deo, antequam Christo inserantur. Quis enim catholicus umquam ita docuit?
92° Non sunt facienda opera bona intuitu mercedis, aut saltem non esset exordium sumendum exhortandi homines ad vitam meliorem a promissione mercedis: lib. 3 cap. 16 ¶ 2 et 3. At Psalm 118 [112]: »Inclinavit cor suum ad servandam legem propter retributionem.