Difference between revisions of "Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/76"

From GATE
m (→‎top: clean up)
m (→‎top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>)
 
(5 intermediate revisions by 2 users not shown)
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
Errores Hussitarum in concilio Constantiensi sessione 15 damnati:<br>
+
<p style="float:left"><big><span style="color:Red">f. 350v</span></big></p>
1° Unica est universalis ecclesia, que est praedestinatorum universitas.<br>
+
<br>
2° Paulus numquam fuit membrum diaboli, licet fecerit actus quosdam Ecclesiae malignantium consimiles.<br>
+
<div style="text-align:justify">  
3° Praesciti non sunt partes Ecclesiae.<br>
 
4° Duae naturae, divinitas et humanitas et humanitas, sunt unus Christus.<br>
 
5° Praescitus, etiamsi aliquando est in gratia secundum praesentem iustitiam, tamen numquam est pars sanctae ecclesiae, et praedestinatus semper manet membrum ecclesiae, licet aliquando excidat a gratia.<br>
 
6° Sumendo ecclesiam pro communicatione praedestinatorum, isto modo ecclesia est articulus fidei.<br>
 
7° Petrus non fuit neque est caput ecclesia.<br>
 
8° Sacerdotes quomodolibet criminose viventes, sacerdotii polluunt potestatem, et hinc filii infideles sentiunt infideliter de septem sacramentis Ecclesiae, de clavibus, de censuris.<br>
 
9° Papalis dignitas a Caesare inolevit et papae praefectio et institutio a Caesaris potentia emanavit.<br>
 
10° Nullus sine revelatione asserat de se vel alio rationabiliter, quod esset caput particularis ecclesiae, nec [quod] esset caput ecclesiae Romanae.<br>
 
11° Non oportet credere, quod ipse pontifex sit caput cuiusque ecclesiae, nisi Deus illum praedestinaverit.
 
<p style="float:left">12° Nemo gerit vices Christi vel Petri, nisi sequatur eum in moribus. |</p>
 
<p style="float:right">338v</p><br>  
 
13° Papa non est successor Petri, nisi vivat moribus non contrariis Petro, et cardinales non sunt successores collegii apostolorum, nisi vixerunt more apostolorum, servantes consilia et mandata Domini nostri Iesu Christi.<br>
 
14° Doctores docentes quod aliquis per censuram ecclesiasticam emendatus, si corrigi noluerit iudicio saeculari est tradendus, pro certo sequuntur in hoc pontifices, scribas et pharisaeos, qui Christum nolentem in omnibus oboedire tradiderunt eum Pontio Pilato.<br>
 
15° Oboedientia ecclesiastica est oboedientia secundum adinventionem sacerdotum praeter expressam auctoritatem Scripturae.<br>
 
16° Nulla sunt opera indifferentia, sed qui vitiosus est omnia vitiose agit, et qui virtuosus, omnia virtuose.<br>
 
17° Sacerdos Christi vivens secundum legem eius et habens notitiam Scripturae et affectum ad aedificandum populum debet praedicare non obstante praevia excommunicatione.<br>
 
18° Quilibet praedicationis officium de mandato accepit qui ad sacerdotium accedit, et illud exsequi debet non obstante excommunicatione.<br>
 
19° Per censuras ecclesiasticas clerus sibi populum laicalem suppeditat, avaritiam multiplicat, malitiam protegit, viam praeparat Antichristo.<noinclude><references/></noinclude>
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]<noinclude></noinclude>
 
  
 +
 +
tare, cum defuncta esset, ille autem temere id fecerit et ab aliis fieri voluerit. Sed vae tibi, hostis sanctorum.
 +
<br>
 +
81° Opus de historia Macchabaeorum liber canonicus non est: lib. 3 cap. 5 ¶ 8. Longe aliter Cyprianus in lib. de exhortatione martyrii circa finem.
 +
<br>
 +
82° Superstitione et praepostero zelo non caruit factum Iudae Macchabaei, quod oblationem iussit pro mortuis in Ierusalem fieri: lib. 3 cap. 5 ¶ 8. Perge, fidelis Manichaee, facta Sanctorum Veteris Testamenti carpere.
 +
<br>
 +
83° Ante 1300 annos usu receptum fuit, ut precationes fierent pro defunctis, sed veteres fateor in errorem lapsos fuisse: lib. 3 cap. 5 ¶ 10. Nonne haec sola confessio sufficit, ut incredibilis temeritatis fuisse Calvinus ab omnibus credatur?
 +
<br>
 +
84° Iustificatio est acceptio, qua Deus nos in gratiam receptos pro iustis habet, eaque in peccatorum remissione ac iustitiae Christi imputatione sita est: lib. 3 cap. 11 ¶ 2. At Apocal. ultimo sic accipi non potest cum dicit: Qui iustus est, iustificetur adhuc, qui nocet, noceat adhuc.
 +
<br>
 +
85° Cum iustitia fidei nullo modo sociari potest operum iustitia, nec solum opera quae fiunt naturae viribus, sed omnia alia quovis ornantur titulo, excludit fidei iustitia: lib. 3 cap. 11 ¶ 13 et 14. At Tom. 3: factores legis iustificantur apud Deum, et Iacob. 2: ex operibus iustificatur homo, non ex fide tantum.
 +
<br>
 +
86° Ac ne Augustini quidem sententia per omnia recipienda est, qui gratiam ad iustificationem requirit, qua in vitae novitatem per Spiritum regeneramur: lib. 3 cap. 11 ¶ 15. Hic etiam Augustinus deficit, quem solum sibi servare solet.
 +
87° Omnia hominum opera, si secundum dignitatem considerantur, nihil nisi inquinamenta sunt et sordes, nec ullum a sanctis exire potest opus, quod non meratur iustam opprobrii mercedem: lib. 3 cap. 12 ¶ 4 et cap. 14 ¶ 4. Ergo apostolorum praedicatio, martyrum praecatio, Deiparae preces et similia omnia inquinamenta et sordes fuerunt? O linguam praescindendam!
 +
<br>
 +
88° Perniciosam hypocrisin docuerunt qui haec duo simul iniunxerunt: humiliter coram Deo de nobis sentiendum et iustitiam nostram aliquo loco habendam, ita ut in ea aliqua fiducia constitui possit: lib. 3 cap. 12 ¶ 4,5 et 6 et cap. 14 ¶ 16. Apostolus autem haec duo simul iniunxit, qui cum nihil se esse sine Dei gratia sentiret, tamen addit et dicit: Bonum certamen certavi, de reliquo reposita est mihi corona iustitiae.
 +
<br>
 +
89° Abraham aliquando idolis inservivit: lib. 3 cap. 14 ¶ 11.
 +
<br>
 +
90° Nulla ei [ø] possibilia esse opera supererogationis, quum teneatur homo propter Deum facere quidquid ullo modo possit: lib. 3 cap. 14 ¶ 14.
 +
<br>
 +
91° Usi sunt, fateor, passim vetusti Patres nomine meriti, sed utinam voculae unius abusu erroris materiam posteris non praebuissent. Qui autem primus nomen meriti humanis operibus ad Dei iudicium comparatis aptavit, fidei sinceritati pessime consuluit: lib. 3 cap. 14 ¶ 2 et seqq. Si nimirum semper tibi similis Patres veteres superbissime contemnis, sed impudentissimum mendacium affinxit ibidem ¶ 6, cum ait catholicos docere moralia opera facere homines gratiosos Deo, antequam Christo inserantur. Quis enim catholicus umquam ita docuit?
 +
<br>
 +
92° Non sunt facienda opera bona intuitu mercedis, aut saltem non esset exordium sumendum exhortandi homines ad vitam meliorem a promissione mercedis: lib. 3 cap. 16 ¶ 2 et 3. At Psalm 118 [112]:
 +
»Inclinavit cor suum ad servandam legem propter retributionem.
 +
<br>
 +
 +
<p>
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 +
</p>
Footer (noinclude):Footer (noinclude):
Line 1: Line 1:
 
+
<references/> {{TurnPage}}

Latest revision as of 10:12, 7 May 2020

This page has been proofread


f. 350v



tare, cum defuncta esset, ille autem temere id fecerit et ab aliis fieri voluerit. Sed vae tibi, hostis sanctorum.
81° Opus de historia Macchabaeorum liber canonicus non est: lib. 3 cap. 5 ¶ 8. Longe aliter Cyprianus in lib. de exhortatione martyrii circa finem.
82° Superstitione et praepostero zelo non caruit factum Iudae Macchabaei, quod oblationem iussit pro mortuis in Ierusalem fieri: lib. 3 cap. 5 ¶ 8. Perge, fidelis Manichaee, facta Sanctorum Veteris Testamenti carpere.
83° Ante 1300 annos usu receptum fuit, ut precationes fierent pro defunctis, sed veteres fateor in errorem lapsos fuisse: lib. 3 cap. 5 ¶ 10. Nonne haec sola confessio sufficit, ut incredibilis temeritatis fuisse Calvinus ab omnibus credatur?
84° Iustificatio est acceptio, qua Deus nos in gratiam receptos pro iustis habet, eaque in peccatorum remissione ac iustitiae Christi imputatione sita est: lib. 3 cap. 11 ¶ 2. At Apocal. ultimo sic accipi non potest cum dicit: Qui iustus est, iustificetur adhuc, qui nocet, noceat adhuc.
85° Cum iustitia fidei nullo modo sociari potest operum iustitia, nec solum opera quae fiunt naturae viribus, sed omnia alia quovis ornantur titulo, excludit fidei iustitia: lib. 3 cap. 11 ¶ 13 et 14. At Tom. 3: factores legis iustificantur apud Deum, et Iacob. 2: ex operibus iustificatur homo, non ex fide tantum.
86° Ac ne Augustini quidem sententia per omnia recipienda est, qui gratiam ad iustificationem requirit, qua in vitae novitatem per Spiritum regeneramur: lib. 3 cap. 11 ¶ 15. Hic etiam Augustinus deficit, quem solum sibi servare solet. 87° Omnia hominum opera, si secundum dignitatem considerantur, nihil nisi inquinamenta sunt et sordes, nec ullum a sanctis exire potest opus, quod non meratur iustam opprobrii mercedem: lib. 3 cap. 12 ¶ 4 et cap. 14 ¶ 4. Ergo apostolorum praedicatio, martyrum praecatio, Deiparae preces et similia omnia inquinamenta et sordes fuerunt? O linguam praescindendam!
88° Perniciosam hypocrisin docuerunt qui haec duo simul iniunxerunt: humiliter coram Deo de nobis sentiendum et iustitiam nostram aliquo loco habendam, ita ut in ea aliqua fiducia constitui possit: lib. 3 cap. 12 ¶ 4,5 et 6 et cap. 14 ¶ 16. Apostolus autem haec duo simul iniunxit, qui cum nihil se esse sine Dei gratia sentiret, tamen addit et dicit: Bonum certamen certavi, de reliquo reposita est mihi corona iustitiae.
89° Abraham aliquando idolis inservivit: lib. 3 cap. 14 ¶ 11.
90° Nulla ei [ø] possibilia esse opera supererogationis, quum teneatur homo propter Deum facere quidquid ullo modo possit: lib. 3 cap. 14 ¶ 14.
91° Usi sunt, fateor, passim vetusti Patres nomine meriti, sed utinam voculae unius abusu erroris materiam posteris non praebuissent. Qui autem primus nomen meriti humanis operibus ad Dei iudicium comparatis aptavit, fidei sinceritati pessime consuluit: lib. 3 cap. 14 ¶ 2 et seqq. Si nimirum semper tibi similis Patres veteres superbissime contemnis, sed impudentissimum mendacium affinxit ibidem ¶ 6, cum ait catholicos docere moralia opera facere homines gratiosos Deo, antequam Christo inserantur. Quis enim catholicus umquam ita docuit?
92° Non sunt facienda opera bona intuitu mercedis, aut saltem non esset exordium sumendum exhortandi homines ad vitam meliorem a promissione mercedis: lib. 3 cap. 16 ¶ 2 et 3. At Psalm 118 [112]: »Inclinavit cor suum ad servandam legem propter retributionem.