Difference between revisions of "Page:Bellarmino-Index haereticorum.pdf/73"

From GATE
m (→‎top: clean up)
m (→‎top: added Template:TurnPage, replaced: <noinclude></noinclude> → <noinclude><references/> {{TurnPage}}</noinclude>)
 
(6 intermediate revisions by 2 users not shown)
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
tilitate introducta et tantum prosunt Ecclesiae quamtum diabolus. <br>
+
<p style="float:left"><big><span style="color:Red">f. 349r</span></big></p>
30° Excommunicatio papae vel alterius praelati non est timenda, quia est censura Antichristi. <br>
+
<br>
31° Peccant fundantes claustra, et ingredientes ea fiunt diaboli. <br>
+
<div style="text-align:justify">  
32° Ditare clerum est contra regulam Christi. <br>
 
33° Sylvester et Constantinus errarunt ecclesiam ditando. <br>
 
34° Licet diacono et presbytero praedicare verbum Dei absque Sedis primae vel episcopi auctoritate. <br>
 
35° Ingredientes religionem eo ipso sunt inhabiles ad perveniendum ad regnum coelorum, nisi apostataverint ab iisdem. <br>
 
36° Papa cum omnibus cardinalibus et clericis possessionem habentibus sunt haeretici, et laici ipsis consentientes. <br>
 
37° Ecclesia Romana est synagoga Sathanae. <br>
 
38° Decretales epistolae sunt apocryphae, et seductivae a fide Christi, et clerici sunt stulti, qui eis student. <br>
 
39° Imperatores et saeculares sunt seducti a diabolo, ut ecclesiam dotarent bonis temporalibus. <br>
 
40° Electio papae a cardinalibus per diabolum est introducta. <br>
 
41° Non est de necessitate salutis credere Romanam ecclesiam esse summam inter alias ecclesias. <br>
 
42° Fatuum est credere indulgentiis papae et episcoporum. <br>
 
43° Iuramenta illicita sunt quae fiunt ad roborandos humanos contractus et civilia commercia. <br>
 
44° Augustinus, Bernardus, Benedictus damnati sunt, nisi poenituerint de hoc, quod habuerint possessiones, et instituerint et intraverint religionem. <br>
 
45° Omnes religiones indifferenter introductae sunt a diabolo.<br>
 
  
  
<p style="float:left">194
+
est quod legimus in symbolo: »Descendit ad inferos«: lib. 2 cap. 16 ¶ 10. Doctrina [At?] haec non est fabula, sed verissima horribilissimaque blasphemia. Et quae veritas est, si haec non est?
{{Smallcaps|Bartholomaeus Ianovesius}}</p>
+
<span style="color:Green">[</span>  
<p style="float:right">'''a.D. 1362'''</p><br>
+
Vide Richardum Smitheum contra hunc errorem et Claudium Sanctium, lib. de Eucharistia.
<p style="float:left">Maioricensis tempore Urbani III temere docuit:</p>
+
<span style="color:Green">]</span>
<p style="float:right">337v</p><br>
+
<br>
1° Antichristum venturum et per totum mundum eius discipulos apparituros in die Pentecostes anno [1360]. Bernardus Luxemburgensis.<br>
+
53° Cum Dominus ait: »Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me«, tunc coepit ad inferos descendere. Unde colligi potest quam diros et horribiles cruciatus perpessus fuit, cum se ad tribunal Dei stare cognosceret nostra causa: lib. 2 cap. 16 ¶ 12.
2° Quod Christiani habentes usum liberi arbitrii qui pervertuntur ab Antichristo, numquam deinceps ad veram fidem reverti possunt.<br>
+
<br>
3° Quod istam obstinationem certam in iis effecturus esset character quem Antichristus in frontibus vel in manibus eorum imprimeret.<br>
+
54° Quaerere an sibi Christus meruerit, quod faciunt Lombardus et Scholastici, non minus stulta est curiositas quam temeraria definitio: lib. 2 cap. 17 ¶ 6.
4° Quod pueri parvuli Christiani et Iudaei, Saraceni tam pueri quam adulti, ab Antichristo decepti, post eius mortem omnes convertentur, atque ita post Antichristi mortem Ecclesia tota ex infidelibus conversis et pueris Christianis constabit.<noinclude><references/></noinclude>
+
<br>
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]<noinclude></noinclude>
+
55° Commentum implicitae fidei, secundum quam rudiores sensum suum Ecclesiae sensui submittunt, non mere veram fidem sepelit, sed penitus destruit. Non enim in ignoratione, sed in cognitione sita est fides: lib. 3 cap. 2 ¶ 3. At longe aliter Hilarius docet lib. 8 de Trinit. Habet, inquit, non tam veniam quam praemium ignorare, quid credas. Et Augustinus lib. contra epistolam fundamenti cap. 4: Turbam, ait, non legendi, sed credendi simplicitas tutissimam facit. Et serm. 1 de festo Trinitatis: Fidelis, inquit, vocaris, non rationalis, quia credis quod nescis.
 +
<br>
 +
56° Fides est divinae erga nos voluntatis notitia ex eius verbo percepta: vel plenius: fides est divina divinae gratiae et benevolentiae firma certaque co- gnitio, quae gratuitae in Christi promissionis veritate fundata per Spiritum et revelatur mentibus universis et cordibus obsignatur: lib. 3 cap. 2 ¶ 6 et 7. At nobis magis placet Apostoli definitio Hebr. 11, quae totam sententiam Calvinisticam evertit.
 +
<br>
 +
57° Nugatoria est fidei formatae et informis distinctio, cum vera fides a charitate et sanctificatione separari non possit: lib. 3 cap. 2 ¶ 8. At Iacobus fidem sine charitate mortuam vocat nec aliud nos per fidem informem et formatam quam mortuam et vivam intelligimus.
 +
<br>
 +
58° Etsi tribus modis accipitur fides: uno modo pro virtute edendorum miraculorum, ut I Corinth. 13, altero modo pro notitia historica et assensum quam divinis libris adhibemus, tertio peo notitia divinae erga nos voluntatis, tamen sola fides tertio modo accepta est vera piorum fides: lib. 3 cap. 2 ¶ 9. Cur ergo Apostolus I Corinth. cap. 13 postquam de miraculorum 15 fide locutus erat, subiungit: Nunc manet fides spes charitas, tria haec, si non est eadem fides miraculorum et iustificans.
 +
<br>
 +
59° Vera fides semel habita amitti non potest, et ideo soli electi fide vera donantur: lib. 3 cap. 2 ¶ 11 et 12. Idem Iovinianus. Nota mysterium plusquam haereticum.
 +
<br>
 +
60° Vere fidelis non est qui non certo statuit sibi Deum esse propitius, nec recta fides est, nisi cum omnibus dubiis depositis, tranquillis animis audeamus nos in cospectu Dei sistere: lib. 3 cap. 2 ¶ 15 et 18 et 38.
 +
Ergo sanctus Iob, qui verebatur omnia opera sua, et S. Paulus qui non audebat seipsum iustificare, etiamsi nihil sibi conscius esset, et omnes sancti Patres, qui inter spem et metum ambularunt et nos ambulare docuerunt, misere damnati sunt?
 +
<br>
 +
61° Promissiones divinae conditionales non sunt, nec nos ad opera remittunt mandatorum, sed absolute vitam per Christum pollicentur: lib. 3 cap. 2 ¶ 29. At contrarium in cap. 19 Matthaei habetur: »Si vis ad vitam ingredi, serva mandata«.
 +
<br>
  
 +
<p>
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 
[[Category:Bellarmino-Index haereticorum]]
 +
</p>
Footer (noinclude):Footer (noinclude):
Line 1: Line 1:
 
+
<references/> {{TurnPage}}

Latest revision as of 10:12, 7 May 2020

This page has been proofread


f. 349r



est quod legimus in symbolo: »Descendit ad inferos«: lib. 2 cap. 16 ¶ 10. Doctrina [At?] haec non est fabula, sed verissima horribilissimaque blasphemia. Et quae veritas est, si haec non est? [ Vide Richardum Smitheum contra hunc errorem et Claudium Sanctium, lib. de Eucharistia. ]
53° Cum Dominus ait: »Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me«, tunc coepit ad inferos descendere. Unde colligi potest quam diros et horribiles cruciatus perpessus fuit, cum se ad tribunal Dei stare cognosceret nostra causa: lib. 2 cap. 16 ¶ 12.
54° Quaerere an sibi Christus meruerit, quod faciunt Lombardus et Scholastici, non minus stulta est curiositas quam temeraria definitio: lib. 2 cap. 17 ¶ 6.
55° Commentum implicitae fidei, secundum quam rudiores sensum suum Ecclesiae sensui submittunt, non mere veram fidem sepelit, sed penitus destruit. Non enim in ignoratione, sed in cognitione sita est fides: lib. 3 cap. 2 ¶ 3. At longe aliter Hilarius docet lib. 8 de Trinit. Habet, inquit, non tam veniam quam praemium ignorare, quid credas. Et Augustinus lib. contra epistolam fundamenti cap. 4: Turbam, ait, non legendi, sed credendi simplicitas tutissimam facit. Et serm. 1 de festo Trinitatis: Fidelis, inquit, vocaris, non rationalis, quia credis quod nescis.
56° Fides est divinae erga nos voluntatis notitia ex eius verbo percepta: vel plenius: fides est divina divinae gratiae et benevolentiae firma certaque co- gnitio, quae gratuitae in Christi promissionis veritate fundata per Spiritum et revelatur mentibus universis et cordibus obsignatur: lib. 3 cap. 2 ¶ 6 et 7. At nobis magis placet Apostoli definitio Hebr. 11, quae totam sententiam Calvinisticam evertit.
57° Nugatoria est fidei formatae et informis distinctio, cum vera fides a charitate et sanctificatione separari non possit: lib. 3 cap. 2 ¶ 8. At Iacobus fidem sine charitate mortuam vocat nec aliud nos per fidem informem et formatam quam mortuam et vivam intelligimus.
58° Etsi tribus modis accipitur fides: uno modo pro virtute edendorum miraculorum, ut I Corinth. 13, altero modo pro notitia historica et assensum quam divinis libris adhibemus, tertio peo notitia divinae erga nos voluntatis, tamen sola fides tertio modo accepta est vera piorum fides: lib. 3 cap. 2 ¶ 9. Cur ergo Apostolus I Corinth. cap. 13 postquam de miraculorum 15 fide locutus erat, subiungit: Nunc manet fides spes charitas, tria haec, si non est eadem fides miraculorum et iustificans.
59° Vera fides semel habita amitti non potest, et ideo soli electi fide vera donantur: lib. 3 cap. 2 ¶ 11 et 12. Idem Iovinianus. Nota mysterium plusquam haereticum.
60° Vere fidelis non est qui non certo statuit sibi Deum esse propitius, nec recta fides est, nisi cum omnibus dubiis depositis, tranquillis animis audeamus nos in cospectu Dei sistere: lib. 3 cap. 2 ¶ 15 et 18 et 38. Ergo sanctus Iob, qui verebatur omnia opera sua, et S. Paulus qui non audebat seipsum iustificare, etiamsi nihil sibi conscius esset, et omnes sancti Patres, qui inter spem et metum ambularunt et nos ambulare docuerunt, misere damnati sunt?
61° Promissiones divinae conditionales non sunt, nec nos ad opera remittunt mandatorum, sed absolute vitam per Christum pollicentur: lib. 3 cap. 2 ¶ 29. At contrarium in cap. 19 Matthaei habetur: »Si vis ad vitam ingredi, serva mandata«.