piâ diurnum solvimus pensum prece.
Repente superae panditur limen domus,
hiansque miti fulgurat caelum face.
Nec mora; perenni lapsus è patris sinu,
augustus ore Christus attonitis adest.
Pondus ferebat dulce quadrifidae trabis,
charum salutis pignus: in vultu lepor,
in ore risus, temperat frontis iubar.
“Ite”, inquit, “alacres, tecta Romulidum pia
laeti subite: quamdiu stellas mea
sydereus axis dextera inversus rotat,
in vrbe vobis adero blando numine”.
Haec fatus astra repetit. Hinc nullas tremo
Orci procellas, Tartari calco minas,
Monumenta 38. [1] visus certa (me rapiat dies!)
penetralis ara servat. QUI. -O, verax amor
summi parentis, tempori nunquam deest.
IGN. -Verbum fidele, patre faecundo satum, procidit in genua
spes fida lapsi generis, ac mundi salus
pretiumque nostri, redde promissis fidem.
Nunc firma sanci fata: mutantes tene,
erige labantes; tempus en Romae premit,
sociis vt adsis dexter ac praesens tuis. (/fol. 18 v.)
QUI. -Pater, revixi. Vertice elato feror
aequalis astris: tecta securus petam
nunc Vaticana, donec indictus coit
patrum senatus. Roma pastori prius
iam iam reverso regiam pompam struit
festosque ludos; adero, fortassis dabunt
causam iuuandi commodum ludi locum.
- ↑ 38. ostendit superius altare ac socios coronat ovantes
