Sumas et incredibili animi mei dolore, de incendio in Caesareo palatio exorto percepi; quo ita
Roma plena erat. Miror ego sanè abscondita iudicia Dei, quod optimum Religiosissimum Imperatorem
tot tantisque adversantibus exerceat. Romae fama est, illud non casu, sed data opera per proditionem
excitatam, eorum videlicet, qui ambitione ea gloriæ exaltatione a transversam acti nil aliud nisi
Deo devotam eversam velint alius tamen casuale fuisse ecserxat. Neque Caesar immunis est nisi potenti dextra Dei prævenietur. O mi pater quanto ipsi significare possem; oretenus, quæ literis incedere non licet. Magnae res gerantur contra imperium et principes eius dormiunt? Quid boni sperare possumus; ab ijs, qui dissidijs, discordia, et ambitione excicati, privatum publico bono preponant. Qui pecunijs et pollicitationibus, maximis sero tamen falsis corrupti imperij libertatem proditione vendunt. Oro divinam bonitatem, ut tandem malis secuturis modum statuet. Christianus orbis paroxysmorum vehementem petitur; fixit divina bonitas, et malignantis naturæ febri decocta, in meliorem sanitatis statum reducatur. Sed iam ad alia. Ars Combinatoria Cæsari inscripta hic aestate adhuc, uti mihi Jansonius scribit, a prælo absolvetur. Latium quod iussu Pater Generalis Pontifice dedicabitur, nam prælo subiectus. eadem, qua China, magnificentia imprimendum. Post pascha venient ad Collegium Romanum nepotes Summi Ponficis prandio excipiendi; vade novi mihi sumptus faciendi sunt, ad Galleriam nostram, novis inventionibus adornandam, quibus variē delectantur. Veniet et Serenissimus Cardinalis Leopoldus Medici ut eam perlustret, pro sua in nova experimenta comparanda, et materi affecta quo me prosequatur. Ego hisce exhibiti mox re in magnæ eo Sancti Eustachii ; ubi fabricam inceptam urgebo, deiparae intactus, ubi utique pro Cæsare cum meis , . Precabis quo ad . Ut eum divina bonitas Deipara et Sanctum Eustachium in omni adsistant. Et non dubito, quia Cæsar, quoq ex sua parte, gloriose incœpit, templi restaurationem, novis subinde beneficijs prosequi non fis destiturus. Vale mi pater et pro me ora.
Salutat Reverentiam Vestram Illustrissimus Comes Vradslæu, olim suis dilectissimus; est vere Iuvenis ex gratijs compostas, qui et inductis, ad se rapit corda eorum, quibuscum . Reverentia Vestra optimum Spirit quibuscuius modis distrahet, ne in mirorem incidas. Et sibi caneat ab ijs quos non novit, exteris.. De novo Cometa hos scribam.
Romæ 17 Martij 1668
Reverentiæ Vestræ servus indignissimus
Athanasius Kircher
